Οι Γερμανοί βομβαρδίζουν το Στάλινγκραντ

23/8/1942: Στη Μάχη του Στάλινγκραντ οι Γερμανοί επιτίθενται και βομβαρδίζουν την πόλη. Παρά τις πολλές απώλειες, οι Σοβιετικοί ανθίστανται σθεναρά και στο τέλος νικούν.

***

Η πιο κρίσιμη κατάσταση, όμως, άρχισε να δημιουργείται το φθινόπωρο στο Στάλινγκραντ. Αρχικά, η επιχείρηση είχε σκοπό να προσφέρει μια ασπίδα προστασίας για την κυρίως προέλαση νοτιότερα, προς τον Καύκασο. Αυτός ο αντικειμενικός σκοπός είχε επιτευχθεί ικανοποιητικά. Πέντε στρατιές –η 6η υπό το Στρατηγό Πάουλους, η 4η Στρατιά Πάντσερ υπό το Στρατηγό Χοτ, δύο ρουμανικές στρατιές και μία ιταλική– προχώρησαν προς τα εμπρός, μέχρι που η «Πόλη του Στάλιν» βρέθηκε εντός ακτίνας δράσης των βομβαρδιστικών. Τότε η Λουφτβάφε ισοπέδωσε τα προάστια της δεξιάς όχθης μετατρέποντάς τα σε ερείπια. Η παράδοση του Στάλινγκραντ φαινόταν επικείμενη.

Δυστυχώς για τους Γερμανούς, η Σοβιετική Ανώτατη Διοίκηση είχε άλλες ιδέες. Καθώς το πεζικό του Τσουίκοφ πολεμούσε πεισματικά μέσα στα ερείπια, ο Ροκοσόφσκι, διοικητής του Μετώπου του Ντον, σχημάτισε με κόπο ένα δακτύλιο γύρω από τις υπερβολικά απλωμένες γερμανικές θέσεις. Χτύπησε στις 19 Νοεμβρίου· και τέσσερις μέρες αργότερα, ο δακτύλιος είχε κλείσει ερμητικά. Ο Πάουλους, η 6η Στρατιά του και μια μεγάλη δύναμη πάντσερ, βρέθηκαν παγιδευμένοι.

Αντίθετα προς πολλές εξιστορήσεις, όμως, η δύσκολη θέση τους απείχε πολύ από του να είναι απελπιστική. Πράγματι, ο Χίτλερ είχε απαγορεύσει την υποχώρηση. Όμως η υποχώρηση δεν ήταν κατ’ ανάγκην ο καλύτερος τρόπος δράσης. Θα άφηνε ελεύθερο το Ροκοσόφσκι να κινηθεί αποφασιστικά προς το νότο και να αποκόψει τη γερμανική Ομάδα Στρατιών «Α» που είχε απλωθεί στο μέτωπο του Καυκάσου. Έτσι ο Πάουλους προτίμησε να κρατήσει τη θέση του. Το ίδιο έκανε και ο ανώτερός του, ο Μανστάιν, που του είχαν πει ότι «η 6η Στρατιά θα βρίσκεται ακόμα εδώ το Πάσχα». Το κλειδί αυτής της στρατηγικής ήταν ο εφοδιασμός. Ο Ραϊχσμάρσαλ Γκέρινγκ, είχε διαβεβαιώσει το Φύρερ ότι ο θύλακας του Στάλινγκραντ μπορούσε να εφοδιαστεί ικανοποιητικά από αέρος. Ο Μανστάιν από την πλευρά του πίστευε ακράδαντα σε ένα σχέδιο ονομαζόμενο «Wintergewitter» («Χειμερινή Καταιγίδα»), σύμφωνα με το οποίο ο Πάουλους και ο Χοτ θα διασπούσαν, ο καθένας από την πλευρά του, τον κλοιό και θα αποκαθιστούσαν έναν κανονικό διάδρομο εφοδιασμού για την 6η Στρατιά. Ο συνάδελφός τους, Στρατάρχης φον Κλούγκε, είχε κρατήσει την εκτεθειμένη προκεχωρημένη θέση του μπροστά στη Μόσχα, ολόκληρο τον προηγούμενο χειμώνα. Περίμεναν ότι θα έκαναν το ίδιο. Οι προσδοκίες τους δεν ήταν παράλογες.