Ο Νίκος Μπελιάς στο «Εργαστήρι του Συγγραφέα» του Fractal

Ο ποιητής Νίκος Μπελιάς [«Φύλλα έρωτος» (2014), «Η ψυχή ιδρώνει» (2017), «Στο κεντρί του έρωτα» (2022)] στο «Εργαστήρι του Συγγραφέα», στο Fractal.

***

Ο Νίκος Μπελιάς στο Εργαστήρι του συγγραφέα

Νίκος Μπελιάς, «Στο κεντρί του έρωτα», εκδόσεις Ιωλκός, 2022

Η ποιητική μου συλλογή «Στο κεντρί του έρωτα» αναφέρεται σ’ ένα γκρίζο και μελαγχολικό τοπίο σιωπηλών στιγμών στο οποίο πηγαινοέρχονται συναισθήματα θλίψης, νοσταλγίας, απελπισίας, οδύνης και μοναξιάς όταν ο άνθρωπος βιώνει έναν έρωτα ανεκπλήρωτο, αδιέξοδο, ή προδομένο. Τελικά έναν έρωτα νεκρό.

Αποπειράθηκα, με όσο το δυνατόν λακωνικό στίχο, να περιγράψω τα παρεπόμενα από την αποτυχία της άνθησής του έρωτα. Συμβαίνει όταν το βέλος από την φαρέτρα του φτερωτού θεού που τον γεννά, μετατρέπεται σε κεντρί και το δηλητήριό του αρχίζει να προκαλεί πόνο.

Ταυτόχρονα επιχειρώ να καταδείξω την αγωνία, την εξάντληση, τη σύγχυση καθώς και την ψυχική κατάρρευση που επέρχεται ενός χωρισμού.

Η επιλογή μου να περιγράψω τη συσσώρευση συναισθημάτων συμπυκνωμένου πόνου και πένθους αλλά και ονειροπόλησης, εξ’ αιτίας μίας δυσάρεστης ερωτικής σχέσης, έγινε συνειδητά. Πιστεύω πως, κυρίως στην ερωτική ποίηση, τα συγκεκριμένα συναισθήματα αποτυπώνονται εντονότερα και μεταφέρονται καλύτερα στον αναγνώστη σε αντίθεση με τα ευχάριστα, που προτιμώ να βιώνονται χωρίς περιγραφές και επεξηγήσεις.

Άλλωστε, έχει παρατηρηθεί ότι κατά τη διάρκεια της ζωής μας οι «θύελλες» που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε κυριαρχούν ποσοτικά των νηνεμιών κι ο έρωτας είναι ένας ανεμοστρόβιλος.

Λειτουργώντας ως μάρτυρας αδικαίωτων πόθων, ματαιωμένων υποσχέσεων και δακρύων απελπισίας, η προσπάθεια που καταβάλω για την αποτύπωσή τους στο χαρτί λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά και, παράλληλα, τα εξορκίζει.

Συχνά, εν μέσω μίας ρευστής και εύθραυστης συναισθηματικής κατάστασης ενώ ο πόνος εισβάλλει ανεμπόδιστα, ο χρόνος καλείται να επουλώσει τις πληγές μας και αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι «…πως δεν ξεχνάς, μαθαίνεις ν’ αποχαιρετάς».

Πηγή: Fractal