Ο Κόκκινος Στρατός ανακαταλαμβάνει το Κίεβο

6/11/1943: Ο Κόκκινος Στρατός ανακαταλαμβάνει το Κίεβο. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος περνά σε νέα φάση και η ήττα των ναζιστών πλησιάζει…

***

Ασφαλώς ο Χίτλερ κλονίστηκε από την πτώση του Μουσολίνι κι άρχισε να ανησυχεί όλο και περισσότερο σχετικά με την προοπτική μιας συμμαχικής απόβασης στη Γαλλία. Για πρώτη φορά παραδέχτηκε ανοιχτά ότι θα έπρεπε να εγκαταλειφθούν εδάφη της Ανατολής, για να μπορέσει η Βέρμαχτ να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στη Δύση. Για πρώτη φορά αποσύρθηκαν μεραρχίες πάντσερ για μεταφορά στα δυτικά. Εμπνευσμένοι από το Στρατηγό Μόντελ «το λιοντάρι της άμυνας», οι Γερμανοί υιοθέτησαν ύστερα από αυτά μια πολιτική σταδιακής απόσυρσης, σε συνδυασμό με τη βαρβαρική τακτική της «καμένης γης», την οποία ο ίδιος ο Κόκκινος Στρατός δεν είχε διστάσει να χρησιμοποιήσει το 1941-42. Όλα τα κτίρια πυρπολήθηκαν, όλες οι γέφυρες ανατινάχτηκαν, όλα τα τρόφιμα και τα κοπάδια σκοτώθηκαν ή απομακρύνθηκαν από αχανείς περιοχές. Όμως παρόλα αυτά το βάρος των σοβιετικών επιθέσεων διατηρήθηκε, κυρίως στο νότο.

Η απόσυρση στη γραμμή του Δνείπερου μετατράπηκε σε αγώνα δρόμου. Τα σοβιετικά προγεφυρώματα δυτικά του Κιέβου, έγιναν καινούργιες επικίνδυνες εξέχουσες. Η Ομάδα Στρατιών «Α» του Στρατάρχη φον Κλάιστ, η οποία πριν ένα χρόνο κινείτο προς τον Καύκασο, μόλις που μπόρεσε να περάσει παραπαίοντας τα Στενά του Κερτς και να μπει στην Κριμαία, όπου βρέθηκε μπροστά σε καινούργια εκκένωση. Μέχρις ότου οι Γερμανοί να φτάσουν στα προπολεμικά πολωνικά σύνορα της Βολυνίας, τον Ιανουάριο του 1944, ένα κομμάτι εδάφους μεγαλύτερο από τη Γαλλία (ή το Τέξας) είχε εκκαθαριστεί.

Την Άνοιξη του 1944, άλλες δύο ενέργειες παγίωσαν τα προηγούμενα σοβιετικά κέρδη. Η μία στο Κορσούν, όπου ο Κόνιεφ κέρδισε το αστέρι τού στρατάρχη, περικυκλώνοντας τον τελευταίο εναπομείναντα γερμανικό θύλακα του Δνείπερου. Η άλλη έδιωξε εντελώς τους Γερμανούς από τη Χερσόνησο της Κριμαίας. Οι σκηνές του Μαΐου, στις παραλίες της Σεβαστούπολης, όπου τα απομεινάρια μιας δύναμης 150.000 Γερμανών μεταφέρθηκαν με πλοία στην ασφάλεια, θύμιζαν για άλλη μια φορά τη Δουνκέρκη.