7/6/1822: Ο Κωνσταντίνος Κανάρης επιφέρει σημαντική νίκη και τονώνει το ηθικό των Ελλήνων, πυρπολώντας τον τουρκικό στόλο και τη ναυαρχίδα του στη Χίο.
***
Στη Μακεδονία, μετά την καταστολή της Επανάστασης στη Χαλκιδική, τη διάλυση του στρατοπέδου της Κασσάνδρας και την υποταγή του Αγίου Όρους, η Επανάσταση κατεστάλη γρήγορα και στη Δυτική Μακεδονία και τον Όλυμπο. Στη Νάουσα μάλιστα οι σφαγές υπήρξαν τρομακτικές. Στην Κρήτη σημειώθηκαν κάποιες νίκες στις επαρχίες Ρεθύμνου, Μυλοποτάμου και Αμαρίου, ενώ ανακαταλήφθηκε το Αρκάδι. Όμως απέτυχαν οι επιθέσεις κατά των φρουρίων Χανίων και Ρεθύμνου, όπου έπεσε ηρωικά στις 14 Απριλίου ο Κορσικανός φιλέλληνας Βαλέστ. Η κακή διοίκηση του Αφεντούλη και ο κατάπλους αιγυπτιακού στόλου στη Σούδα επιδείνωσαν την κατάσταση, ενώ ελληνικός στόλος δε φαινόταν. Στο μεταξύ ξαναβγήκε ο τουρκικός στόλος στο Αιγαίο και έπλευσε προς το Ιόνιο, αφού ανεφοδίασε τη Μεθώνη. Στη ναυμαχία της Πάτρας (20 Φεβρουαρίου 1822) τα ελληνικά πλοία πέτυχαν μεγάλη νίκη, χωρίς να χρησιμοποιήσουν πυρπολικά σε μια εκ παρατάξεως σύγκρουση.
Η Επανάσταση στη Χίο
Τραγικό τέλος είχε η Επανάσταση στη Χίο, που ξεσηκώθηκε στις 10 Μαρτίου με σαμιακή υποστήριξη, αλλά χωρίς έγκριση από τη διοίκηση ή ενίσχυση από το στόλο. Ο σουλτάνος διέταξε το φόνο όλων των Χίων εμπόρων στην Κωνσταντινούπολη και των ομήρων προκρίτων Π. Ροδοκανάκη, Μ. Σκυλίτση και Θ. Ράλλη. Συνεπώς, στις 30 Μαρτίου ο τουρκικός στόλος αποβίβασε 7.000 ενόπλους, που τη μέρα του Πάσχα (2 Απριλίου) κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το νησί. Οι κάτοικοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Από τους 100.000 κατοίκους θανατώθηκαν 23.000, πουλήθηκαν ως δούλοι 47.000, διέφυγαν 28.000 και έμειναν στο νησί μόλις 2.000! Τη φοβερή σφαγή, που συγκίνησε την Ευρώπη, εκδικήθηκε ο Ψαριανός πλοίαρχος Κωσταντής Κανάρης. Πυρπόλησε και ανατίναξε τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου προκαλώντας το θάνατο 2.000 Τούρκων. Μεταξύ αυτών, του ίδιου του καπουδάν πασά Καρά Αλή (6 προς 7 Ιουνίου 1822). Ωστόσο, ήταν σαφής η ανάγκη συντονισμού των ναυτικών δυνάμεων, ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια τραγικά συμβάντα.
Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 67-68
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.