1/1/1959: Στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο ανατρέπει το δικτάτορα Φ. Μπατίστα. Μια νέα σελίδα ιστορίας ξεκινά να γράφεται…
***
Στις αρχές του 1959, οι αντάρτες του Φιντέλ Κάστρο είχαν καταλάβει την εξουσία στο νησί που ήταν ανεπίσημα αμερικανική κτήση από την εποχή του προέδρου Θεόδωρου (Τέοντορ) Ρούζβελτ. Χαρισματικός εθνικιστής, ο Κάστρο είχε γίνει ενθουσιωδώς δεκτός από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης κατά την επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την άνοιξη, και μάλιστα και από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Όμως η γρήγορη διείσδυση στο νέο κουβανικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης, είχε οδηγήσει σε μια εντελώς διαφορετική αντίδραση της Ουάσινγκτον. Το Μάρτιο του 1961, λιγότερο από δυο μήνες από την ορκωμοσία του, ο πρόεδρος Τζον Φ. Κένεντι εξουσιοδότησε τους εξόριστους αντιπάλους του Κάστρο να εισβάλουν στην Κούβα, οπλισμένοι και οργανωμένοι από τη CIA. Με ανεπαρκή αεροπορική υποστήριξη, η αποτυχία της απόβασης στον Κόλπο των Χοίρων υπήρξε άθλια και ερεθισμένος ο Κένεντι στράφηκε σε μια πολιτική βρόμικων κόλπων, με σκοπό την αποσταθεροποίηση και ίσως ακόμα και τη δολοφονία του Κάστρο. Ο Κάστρο άδραξε την ευκαιρία να φέρει την Κούβα στο Σοβιετικό Μπλοκ με αντάλλαγμα μεγάλες ποσότητες όπλων.
Ο Νικήτα Χρουστσόφ, γιος ανθρακωρύχου, που είχε αναδειχτεί σε Πρώτο Γραμματέα του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953, είδε την κουβανική επανάσταση σαν ένα μεγάλο δώρο για τον παγκόσμιο κομμουνισμό. Επανειλημμένα κατά την κρίση που ακολούθησε επέμενε ότι κίνητρό του ήταν απλώς να υπερασπιστεί την Κούβα και το πείραμά της με το μαρξισμό. Στην πραγματικότητα, είχε συλλάβει την ιδέα να χρησιμοποιήσει το νησί σαν ένα είδος εξέδρας εκτόξευσης πυραύλων που θα μπορούσε, με ένα χτύπημα, να μικρύνει το χάσμα του πυρηνικού δυναμικού μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης. Το χάσμα ήταν ακόμα ευρύ. Ο λόγος μεταξύ των εκτοξεύσιμων αμερικανικών και σοβιετικών πυρηνικών κεφαλών ήταν μεταξύ 8 και 17:1 υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Αμερικανοί είχαν εξαπλάσιους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς από τους Σοβιετικούς. Λίγοι ή κανένας σοβιετικός πύραυλος δε βρισκόταν σε ασφαλή από τις βόμβες σιλό. Επίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τριπλάσια βομβαρδιστικά μακράς ακτίνας δράσης. Οι Σοβιετικοί γνώριζαν ότι οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί τους πύραυλοι δεν ήταν καθόλου αξιόπιστοι, αλλά από την Κούβα –μόλις 144 χλμ. από τις ακτές της Φλόριντα– ακόμα και πύραυλοι μικρού βεληνεκούς θα μπορούσαν να χτυπήσουν τις ΗΠΑ…
Niall Ferguson, «Ο πόλεμος στον κόσμο», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 928-930.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.