Η «Ντάρια» του Ν. Καζατζόπουλου στο Fractal

Το μυθιστόρημα του Νίκου Καζατζόπουλου, «Ντάρια» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), παρουσιάζεται στο Fractal με ένα απόσπασμα.

 

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Ντάρια» του Νίκου Καζατζόπουλου

Του Νίκου Καζατζόπουλου // *

Το αεροπλάνο της Aegean στο αεροδρόμιο του Μονάχου άρχισε να κινείται αργά ακολουθώντας μια προδιαγραμμένη πορεία για να βρεθεί μπροστά στη μεγάλη ευθεία για την απογείωση.

Στο μόνιτορ, στην πλάτη του μπροστινού καθίσματος, έπαιζε το βίντεο των οδηγιών που η χρηστικότητά τους μάλλον ειρωνική διάθεση προκαλούσε. Το σημείο εκείνο, μάλιστα, που αποδιδόταν ταυτόχρονα από την αεροσυνοδό όρθια στο μέσον του διαδρόμου και είχε να κάνει με τη χρήση του σωσίβιου σε περί­πτωση προσθαλάσσωσης, σου δημιουργούσε πανικό. Σε αποσυντόνιζε και σε φόβιζε τόσο η εικόνα όσο και το απειλητικό αυτό ενδεχόμενο, που ήταν αδύνατον να συγκρατήσεις τη διαδικασία και τη σειρά των ενεργειών που θα μπορούσαν να αυξήσουν, έστω ελάχιστα, την πιθανότητα επιβίωσής σου. Δυο άλλες αεροσυνοδοί κινούνταν από αντίθετες κατευθύνσεις στο διάδρομο ελέγχοντας αν όλοι οι επιβάτες έχουν προσδεθεί και αν τα καθίσματα έχουν τις πλάτες τους σε κατακόρυφη θέση.

«Παρακαλώ, κλείστε το κινητό σας» λέει η μία από αυτές στην Νταλίφα.

Εκείνη, εντελώς απορροφημένη, δεν άκουσε την αεροσυνοδό. Την είχε συνεπάρει αυτό που διάβαζε. Για τη μικρή κόρη της, στα δεξιά της, τις προετοιμασίες της απογείωσης είχε αναλάβει ο άντρας της, που είχε τη θέση προς το παράθυρο.

«Νταλίφα, κλείσε επιτέλους το κινητό. Τόσο σημαντικό είναι αυτό που διαβάζεις;».

Εκείνη συμμορφώθηκε αμέσως κλείνοντας σχεδόν μηχανικά το κινητό, αλλά εξακολουθούσε να μη συμμετέχει στα διαδικαστικά για την απογείωση.

Ο άντρας της εκνευρισμένος και απορημένος από την απάθειά της παρατήρησε ότι ούτε τη ζώνη της δεν είχε δέσει –κάτι που δεν είχε προσέξει ούτε η αεροσυνοδός– και έσκυψε να τη δέσει.

«Τι τρέχει, καλέ;» τη σκουντάει επίμονα.

Η Νταλίφα, προς στιγμή συνέρχεται, πιάνει την απλω­μένη παλάμη του και τον κοιτάζει καθησυχαστι­κά μ’ ένα χαμόγελο.
«Μην ανησυχείς. Κοίταζα στο Google να θυμηθώ κάποιους δρόμους στην Αθήνα και ξεχάστηκα».

Δεν ήταν, όμως, αυτό. Κάτι απροσδόκητο τη συντάραξε που είχε να κάνει με τη φίλη της την Ντάρια από τη Γεωργία.

Μετά από πολλές στροφές το αεροπλάνο ήταν έτοιμο για την απογείωση. Ο πιλότος άρχισε να ανεβάζει στο μάξιμουμ τις στροφές της μηχανής, ο θόρυβος να γίνεται έντονος. Το αεροπλάνο τροχοδρομεί αυξάνοντας συνεχώς ταχύτητα, η άτρακτος τρίζει, τα πτερύγια στα φτερά παίρνουν τη σωστή θέση απογείωσης και την κατάλληλη στιγμή το νιώθεις να αποκολλάται από το έδαφος. Είσαι εκατοντάδες μέτρα πάνω από αυτό, δεν έχεις ηρεμήσει ακόμη, το σφίξιμο στο στομάχι παραμένει έως ότου το αεροπλάνο φτάσει στο μέγιστο ύψος πορείας και κινηθεί παράλληλα με την επιφάνεια της γης. Σχεδόν όλοι παρακολουθούν πότε θα σβήσει η ένδειξη «προσδεθείτε» για να αποφασίσουν να χαλαρώσουν.

Το μυαλό της Νταλίφα ακολουθεί, όμως, τη δική του αγχωτική διαδρομή, δεν μπορεί να ξεφύγει από το μήνυμα που διάβασε στο κινητό της. Η γνωστή από τα παλιά φίλη της, Ντάρια, με κοινά βιώματα στην επαρχία της σοβιετικής ακόμη Γεωργίας, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, αντιμετώπιζε σίγουρα σοβαρό πρόβλημα. Έβαλε το κινητό της σε λειτουργία πτήσης, σύμφωνα με τις οδηγίες της αεροσυνοδού και είδε ότι είχε μια αναπάντητη κλήση κι ένα μήνυμα. Και τα δύο από την Ντάρια πριν από λίγη ώρα.

Νταλίφα μου, είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Σε χρειάζομαι, δεν έχω κανέναν άλλον δικό μου εκτός από εσένα. Πάρε με τηλέφωνο, πρέπει να σου μιλήσω!

 

***

Ντάρια

Από το Σοχούμι και το Κουτάισι της Γεωργίας, η Ντάρια ξεκινά το ταξίδι της φυγής της από τα πάτρια εδάφη. Με πρώτο σταθμό τη Θεσσαλονίκη και αργότερα την Αθήνα, μέσα από πολλές περιπέτειες και με οδηγό τις επιθυμίες και τα όνειρά της, «χτίζει» την προσωπική της πορεία χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, που θέλει να την οδηγήσει στον παράδεισό της.

Από το Αλαβερντί και το Σαμλούνγκ της Αρμενίας, η Νταλίφα ακολουθεί και αυτήν τα όνειρά της σε μια παράλληλη πορεία για μια αξιοπρεπή ζωή. Όλα αυτά σε μια εποχή κατά την οποία η Ελλάδα μαστίζεται από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, πολλοί επιχειρηματίες οδηγούνται στη χρεοκοπία και την πλήρη κατάρρευση της ζωής τους και η επιβίωση δυσκολεύει καθημερινά. Σε αυτό το περιβάλλον οι δύο γυναίκες βιώ­νουν απρόβλεπτες καταστάσεις με επώδυνες εξελίξεις. Μετά Το «Νιλουφέρ» και το Βεβαιότητες και ψευδαισθήσεις, ο Νίκος Καζατζόπουλος επανέρχεται στο προσκήνιο με ένα οδοιπορικό στις πατρίδες των Ποντίων, των Γεωργιανών και των Αρμένιων και μια ισχυρή «ματιά» στις κακουχίες τους, στην προσφυγιά τους, στον αγώνα τους για μια καλύτερη ζωή.

 

***

Για τον συγγραφέα

Ο Νίκος Καζατζόπουλος γεννήθηκε στην Ιτέα Φωκίδας, Μικρασιάτης τρίτης γενιάς με αναφορές στη Σμύρνη και τους Ελιγμούς της Βιθυνίας. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σήμερα είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ολοκληρώνοντας την καριέρα του ως Διευθυντής του Λυκείου Ιτέας, διδάσκοντας για 33 χρόνια σε γυμνάσια – λύκεια της Αθήνας και της Φωκίδας. Είναι συγγραφέας των μαθηματικών βιβλίων Ανάλυση Α΄ και Ανάλυση Β΄ για τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου. Ανασύστησε το σύλλογο Μικρασιατών στην Ιτέα το 2008 και ήταν πρόεδρος για επτά συνεχή χρόνια με ενεργή δράση. Βιβλία του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η Ντάρια είναι το τρίτο του μυθιστόρημα.