«Μονωτική ταινία» | @the_bookprint

H συλλογή διηγημάτων «Μονωτική ταινία» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), της Ελένης Καραμαγκιώλη, στο @the_bookprint (Instagram).

 

ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΑ ΖΟΥΜΠΟΥΛΙΑ ΕΞΩ
————

 

Το πρωί

ΕΚΕΙΝΗ: Θα άνοιγε με το που θα σηκωνόταν από το κρεβάτι το στόρι ως τη μέση να μπει λίγο φως στο δωμάτιο. Θα έκοβε μια φέτα ψωμί για πρωινό και θα τη ζέσταινε στην τοστιέρα όσο θα έψαχνε στο κινητό για μήνυμά του. Θα πήγαινε στο μπάνιο και θα θυμόταν ότι η βρύση του νιπτήρα στάζει και ακόμη δεν έχει φωνάξει υδραυλικό. Θα του έστελνε εκείνη πρώτα:

Καλημέρα, σε ονειρεύτηκα.

Θα ανακάτευε αργά τον ελληνικό στο μπρίκι με το ένα χέρι και με το άλλο θα σκούπιζε με το βετέξ το νεροχύτη από σταγόνες και χθεσινά ψίχουλα. Θα έβαζε ραδιόφωνο να ακούσει την αρχή της εκπομπής, που θύμιζε μιούζικαλ. Μικρή ήθελε να γίνει σαν την Έστερ Γουίλιαμς, επέμενε στον πατέρα της, όχι συγχρονισμένη κολύμβηση, χορός στο νερό με φτερά στο κεφάλι – δεν τα είχε καταφέρει. Θα βούρτσιζε ανάποδα τα μαλλιά της, θα έκανε τα μάγουλα ροζ και τα ούλα κόκκινα από το νήμα. Θα άφηνε το μαύρο παλτό στην κρεμάστρα και θα ξεκρεμούσε το κόκκινο. Θα έριχνε μια ματιά να δει εάν έσβησε το θερμοσίφωνα, εάν έβγαλε το σίδερο από την πρίζα, θα κοιτούσε να δει εάν είχε αφήσει τα σκουπίδια στο μπαλκόνι. Θα έβαζε ένα βιβλίο στην τσάντα και θα κλείδωνε την πόρτα, αφήνοντας το ραδιόφωνο ανοιχτό.

ΕΚΕΙΝΟΣ: Θα έμενε ακίνητος στο κρεβάτι για κάποια λεπτά, αφότου θα άνοιγε τα μάτια. Θα έψαχνε μες στο σκοτάδι του δωματίου την μπλούζα του. Θα ζέσταινε νερό για το νεσκαφέ, θα ξέπλενε μια κούπα από τις λερωμένες στο νεροχύτη και θα έριχνε μέσα πέντε κουταλιές ζάχαρη και δύο καφέ. Θα άνοιγε το κινητό του. Θα διάβαζε το μήνυμά της:

Καλημέρα, σε ονειρεύτηκα.

 

[…]

 

«Μονωτική ταινία», Ελένη Καραμαγκιώλη, εκδ. Ιωλκός, σελ. 85-86.

 

***

Μονωτική ταινία

Δεκαέξι ιστορίες για ανθρώπους χωμένους στα κουκούλια τους. Άντρες και γυναίκες που ζουν στη μεγάλη πόλη κάνοντας μικρά όνειρα. Άνθρωποι αεροστεγείς –τουλάχιστον έτσι φαίνονται– που άλλοτε λυτρώνονται κι άλλοτε εγκαταλείπονται στην τύχη τους.

Πάντοτε, όμως, κινούνται. Τρέχουν ν’ αποφύγουν λακκούβες με θείους –που δεν αγαπάνε σαν θείοι– και με φυτά-μάρτυρες θλιβερών ιστοριών, σφυρίζουν στο τρένο ξαφνικά, χτυπάνε κουδούνια αγνώστων, ξύνουν τοίχους με τα χέρια τους, βουτάνε σε πισίνες για να κρυφτούν, βάζουν ηλεκτρική σκούπα για να φέρουν κοντά τους αυτούς που αγάπησαν, καταστρέφουν παιδικά πάρτι

Κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν προστατευμένοι, μονωμένοι ή –τουλάχιστον– έτσι νομίζουν.

 

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.