Μένουμε σπίτι, διαβάζουμε, προτείνουμε | Ελένη Παπανδρέου

Η ποιήτρια Ελένη Παπανδρέου μένει σπίτι, διαβάζει και προτείνει τα βιβλία των εκδόσεων Ιωλκός:

• 

  Πρώτη δημοτικού και άλλα | Νίκος Παπάνας

  Μια συλλογή, δύο ποιητικές ενότητες. Γραφή με στοιχεία λυρισμού, άλλοτε φανερού κι άλλοτε δήθεν συγκρατημένου. Κύριοι άξονές της ο έρωτας και η ποίηση. Το ανεκπλήρωτο, το ανέφικτο, το ανώριμο, το εφήμερο – αυτά είναι τα κύρια γνωρίσματα της πρώτης ενότητας. Η δεύτερη πάλι παρουσιάζεται πότε ως παιδίσκη και πότε ως έντεχνη παραμυθία.

   

   

   

• Προ των πυλών | Βάσος Η. Βογιατζόγλου

[…] Τό μόνο πού σίγουρα κατανόησα στό παρελθόν εἶναι πώς ἡ ὠφέλεια, ἡ μοναδική στόν ἀγώνα μας γιά τήν κατανόηση τῆς Ἀλήθειας, εἶναι μονάχα τό ταξίδι πού κάνουμε γιά τόν προορισμό αὐτόν. Ὄχι ὁ ἴδιος ὁ προορισμός. Ἡ ἀδιάκοπη ἀναζήτηση μιᾶς βαθύτερης ἐλευθερίας, πού ἀναδύεται σταδιακά σέ ὅλη τή διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ αὐτοῦ, ἦταν ἡ δύναμη, τό θάρρος, ἡ παρηγοριά μου σ’ αὐτό τό ταξίδι. Καί παραμένει μέχρι καί τώρα. Σ’ αὐτήν καί μόνο, ἄλλωστε, στήριξα τίς προσδοκίες μου ὅλες. Ἀνάμεσα στό ὅραμα καί τή λογική. Ἀνάμεσα στήν πίστη καί τή διάψευση. Ἀνάμεσα στό ὄνειρο καί τήν Ἀλήθεια.

200 σημειώσεις ενός περιπλανώμενου, 200 αποφθέγματα ενός φιλόσοφου της ζωής, ενός βραβευμένου λογοτέχνη, του Βάσου Ηλία Βογιατζόγλου.

 

• Οδοντωτή μνήμη | Ευρυδίκη Νικήτα

Δύο αλληλοσυνδεόμενες ιστορίες εξάρτησης. Δύο παράλληλες –όχι χρονικά– αλλά συναισθηματικά ιστορίες ζωής. Ίσως και αγάπης, εάν η αγάπη φτάνει ως εκεί που βλέπει κανείς τα λάθη του στο πρόσωπο του άλλου ή βλέπει στο πρόσωπο αυτό τη σωτηρία από αυτά τα λάθη.

 

 

 

 

 

 

• Ασύμβατες διαδρομές | Βάσω Σπηλιοπούλου

Η προφορική μαρτυρία ενός υπερήλικα αφηγητή –για τη νιότη του, τα χρόνια της Κατοχής, του Εμφυλίου και της μετεμφυλιακής Αθήνας– διεκδικείται συναισθηματικά από την κόρη του Άννα κι ερευνητικά από μια παλιά της φίλη και ιστορικό, τη Σοφία.

Ανταγωνισμοί, μικροπάθη, μοναξιά και καθηλώσεις των δυο γυναικών με φόντο την αφήγηση ενός ανθρώπου, που με κυρίαρχο αίτημα την επιβίωσή του, πέρασε από τη θύελλα των πολέμων και κατάφερε μέσ’ από ασύμβατες διαδρομές –αλλάζοντας ιδεολογικές μάσκες– να φτάσει στο παρόν, χωρίς να χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Η μνήμη του ατιθάσευτη, αντιφατική, χειμαρρώδης, συναντά μέσ’ από τα προσωπικά του βιώματα τη συλλογική μνήμη του τόπου.

Οι ζωές των ηρώων διασταυρώνονται αποκαλύπτοντας τους διχασμούς, που μας ταλανίζουν μέχρι σήμερα, γεννώντας στις επόμενες γενιές –συχνά με τρόπο υπόγειο– νευρώσεις, αδιέξοδα, φαντασιώσεις κι ενοχές, πολλές φορές μεγαλύτερες από κείνες που ένιωσαν αυτοί που βίωσαν γυμνά τα γεγονότα.

 

 

• Χωρίς σημαίες | Βασίλης Παπαβασιλείου

Ο ποιητής ξεμυτά από την καθημερινότητα, μαθητεύει στην αέναη κίνηση των άλλων κοπαδιών, ειρωνεύεται το δήθεν ωραίο και την πένθιμη συγκίνηση. Ξορκίζει τη μαύρη σκέψη της αναπόφευκτης πτώσης, στραγγίζοντας το δάκρυ του στους αρίφνητους θανάτους της ζωής.

 

 

 

 

 

• 
  

  Άδυτα | Δάφνη Τσέλιου

Φως και σκοτάδι, ακροβάτες πάνω στη ρωγμή της ύπαρξης. Φως προβάλλει απ’ τις χαραμάδες των σκιών, και καθώς αγγίζει με τις φτερούγες του την πλάση, χαρίζει πνοή, γεμίζει τον αέρα με χρώματα ιδανικά, γνώριμα. Σκοτάδι απλώνει μαύρο μελάνι πάνω στο λευκό κρίνο της ανάσας.

Μία ποιητική συλλογή για τα συναισθήματα που γεννήθηκαν σε σκόρπιες, υπαρκτές στιγμές του χωροχρόνου, μες στην καρδιά κάποιων, ωρίμασαν στην ψυχή τους και κυρίευσαν το νου τους.

Μια συλλογή που διεισδύει στ’ Άδυτα της καρδιάς δίνοντας σάρκα κι οστά στα συναισθήματα.