Το γράψιµο προέκυπτε αβίαστα, έγραφα και γράφω πάντα πηγαία
Του Λοΐζου Ασβεστά
Πώς άρχισε η αγάπη για τη συγγραφή;
Μου άρεσε να γράφω. Αρχικά σε πρόχειρα χαρτάκια που δεν κρατούσα. Με τη γέννηση του πρώτου µου παιδιού έγραψα το πρώτο µου ποίηµα. Έκτοτε έγραφα συχνά – πυκνά, ώσπου συγκεντρώθηκε ένας αριθµός που θεώρησα ότι θα έπρεπε να το δει κάποιος και να το κρίνει. Απευθύνθηκα στον αγαπητό µας φιλόλογο, τον Ηλία Καλλέ, ο οποίος µου απάντησε: «Αυτά δεν πρέπει να µένουν στο συρτάρι». Αυτό µου έδωσε την ώθηση να τολµήσω την έκδοση του πρώτου µου βιβλίου «Η µέθη της ζωής» ως αυτοέκδοση, το έτος 2004.
Ποια ήταν η συνέχεια και ήρθαν τα επόµενά σας βιβλία;
Συνέχισα να γράφω, οσάκις µου προέκυπτε να θέλω, ως ανάγκη µου πλέον. Έτσι ήλθε το δεύτερο βιβλίο «Στιγµιότυπα» το 2011, από όπου και ξεκίνησε η συνεργασία µου µε τις εκδόσεις Ιωλκός και το οποίο και παρουσίασα στην πόλη µου, τον Βόλο. Η τρίτη συλλογή µου «Ασίγαστες ∆ιαδροµές» ήρθε το 2013, αλλά λόγω αντιξοοτήτων δεν προβλήθηκε ποτέ στο κοινό.
Και φτάνουµε στην τέταρτη συλλογή «Φτωχά τα λόγια». Πώς προέκυψε ο τίτλος;
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η τέταρτη συλλογή µου µε τίτλο «Φτωχά τα λόγια». Ο τίτλος προέκυψε να είναι αυτός, επειδή, όπως έγραψα και στην επίσηµη περιγραφή του για τον εκδοτικό οίκο, αναφέρεται σε καταστάσεις που τα λόγια δεν επαρκούν να τις περιγράψεις, γιατί απλούστατα οι καταστάσεις τα ξεπερνούν…
Ποια στοιχεία είναι αυτά που σας κάνουν να γράφετε;
Ανέκαθεν το βιβλίο αποτελούσε κοµµάτι της καθηµερινότητάς µου, ανεξαρτήτως φόρµας, αρκεί να µε κέντριζε το θέµα. Ενδεχοµένως και για αυτό το γράψιµο προέκυπτε σε εµένα αβίαστα. Έγραφα και γράφω πάντα πηγαία, µε βάση τα συναισθήµατά µου, την αλήθεια µέσα µου, παρατηρώντας και αντλώντας ερεθίσµατα από τη ζωή γύρω µου. Επιθυµία µου είναι η επικοινωνία µε τον κόσµο και παρότι ο λόγος µου ποιητικός στη φύση του, ο αναγνώστης δύναται να συνδεθεί µε το κείµενο, επειδή ο λόγος περιέχει σαφή νοήµατα, ακόµη και αν ο καθένας έχει πάντα το περιθώριο να δώσει την προσωπική του ερµηνεία.
Μελλοντικά συγγραφικά σχέδια;
Προσδοκώ ότι στο σύντοµο µέλλον θα σας συστήσω και την πέµπτη συλλογή µου, η οποία έχει επίσης ήδη ολοκληρωθεί και αναµένεται να εκδοθεί.
Ποια θεωρείτε υπέρτατη αξία;
Υπέρτατη αξία στη ζωή θεωρώ την ελευθερία της σκέψης, διότι έτσι δοµείται ουσιαστικά η προσωπικότητα του ανθρώπου και εκπορεύεται η αγάπη και ο σεβασµός προς τον συνάνθρωπο, αδιακρίτως φυλετικών χαρακτηριστικών και διαχωρισµών. Οι αξίες αυτές αναπτύχθηκαν στην οικογένειά µου κατά την παιδική µου ηλικία, όταν στη µικρή τότε κοινότητα της πατρίδας µου, του Αγίου Λαυρεντίου Πηλίου, η αλληλεγγύη και η αγάπη κυριαρχούσαν. Είµαι ευγνώµων που µεγάλωσα σε ένα χωριό που, αν και µικρόσωµο ως τόπος, πάντοτε προσέφερε στον πολιτισµό. Οι εικόνες και οι µνήµες µου από εκεί αποτυπώνονται συχνά σε ποιήµατά µου.
Και µετά τον Άγιο Λαυρέντιο;
Βρέθηκα και έζησα για πολλά χρόνια στην Αθήνα, ως φοιτήτρια της ΑΣΟΕΕ, ενώ παράλληλα εργάστηκα και ανέπτυξα επαγγελµατική καριέρα στη φαρµακευτική βιοµηχανία της εποχής. Βίωσα από κοντά τις κοινωνικές αναταράξεις και αναζητήσεις των δεκαετιών του ’60 και του ’70, γεγονότα που επίσης µε επηρέασαν και µε διαµόρφωσαν έντονα, µε το εκτόπισµα που είχαν κυρίως στην παιδεία και στην ανάπτυξη της συνείδησης του καθενός µας ως πολίτη στην κοινωνία. Γενικά θα έλεγα πως η φωνή της γραφής µου δεν είναι απλά µια εξωτερίκευση του εσωτερικού µου κόσµου, αλλά η ανάγκη µου να υπερασπιστώ τις διαχρονικές αξίες του ανθρώπου και των κοινωνιών. Έπειτα επέστρεψα στον Βόλο, ως τελευταίο σταθµό στη ζωή µου.
Πηγή | Copyright: Εφημερίδα «Θεσσαλία» | Λοΐζος Ασβεστάς
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.