Ποίημα από τη συλλογή «Κόσμοι μέσα σε κόσμο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Χρύσας Στρίκου, στο Booksitting.gr.
Χρύσα Στρίκου | Office – Όφις
Ο εκτυπωτής ξερνάει τα έγγραφα,
το στομάχι του εγκυμονεί κινδύνους.
Κάτι δυσνόητα νούμερα
παραλειπόμενα του καπιταλισμού,
συνέπειες του δουλοπρεπούς εργασιακού βίου.
Ξαφνικά βροχή.
Ξεπλένει κάτι μισοπεθαμένα δέντρα,
αφού δεν μπορεί να ξεπλύνει συνειδήσεις.
Κάτι δέντρα ξερά, που αν τα ξαναφυτέψεις,
μπορεί να ανθίσουν ξανά.
Εν αρχή ην ο λόγος.
Όπου λόγος – επικοινωνία.
Όπου λόγος – λογική.
Σε δεύτερο πλάνο πάντα το συναίσθημα.
Σε δεύτερη μοίρα η θλίψη, το κλάμα, η βροχή.
Η βροχή διαβρώνει τις κανονικοποιημένες ζωές μας,
όπως και το συναίσθημα.
———
Η Χρύσα Στρίκου γεννήθηκε το 1984. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έκανε μεταπτυχιακό στη Δημόσια Υγεία στο ΕΚΠΑ. Οι «Κόσμοι μέσα σε κόσμο» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Φωτογραφία: Ed Robertson
Πηγή: Booksitting.gr
***
[…]Επιρροές
Έντονα επηρεασμένη από δύο πυλώνες της ελληνικής ποίησης, τον Κωνσταντίνο Καβάφη και την Κική Δημουλά, δημιουργεί νέους δρόμους απάτητους για απαιτητικούς αναγνώστες που δεν διστάζουν να ανατάμουν και να έρθουν αντιμέτωποι με τα μύχια της ψυχής τους. Ο Καβάφης τής κληροδοτεί την ενδοστρέφεια, την οξυδερκή κριτική, την αποστασιοποιημένη παρατήρηση του κοινωνικού συνόλου, που αναλίσκεται σε εφήμερες υλικές απολαύσεις, για να μην σταθεί μπροστά στον καθρέφτη που θα αποκαλύψει την ευτέλεια, τη λατρεία του τίποτα και το κρυφτό από την ίδια του την ύπαρξη.
Η Κική Δημουλά, απεναντίας, της κληροδοτεί τη δυνατή και κοφτερή γλώσσα, με τις αναπάντεχες γλωσσικές ακροβασίες που αποκαλύπτουν άλλοτε την πνευματική μας ένδεια και άλλοτε το θηρίο που κρύβεται μέσα μας. Ένα θηρίο που το χαϊδεύουμε και κορένουμε την πείνα του για να μένει ήσυχο χωρίς να μας προδίδει στον κοινωνικό μας βίο. Μόνο η Διαβολική Άγγελική, αυτή η ανένταχτη και αντισυμβατική ηρωίδα μπορεί να διαβάσει τις ψυχές μας, να ξεσκεπάσει «το φαίνεσθαι» και να δείξει με αναίδεια «το είναι» της σύγχρονης ζωής.
«Τα λόγια της χαστούκια στις συνηθισμένες φάτσες μας. Δεν της μιλάμε. Φτύνει στα σπασμένα κόκαλα της κανονικότητάς μας τα ξεράσματα του καπιταλισμού». Η κοφτερή γλώσσα και η κριτική φτάνει μέχρι το κόκαλο. Σκίζει τις κοινωνικές σάρκες με μανία και αποκαλύπτει το μέγεθος της αλλοτρίωσης που έχει διαβρώσει τα πάντα.
Μια ποιητική συλλογή πλημμυρισμένη από σκέψεις, έρωτα, μνήμη, ευαισθησία αλλά και πεσιμισμό. Ποίηση δοκιμιακή, δωρική και ελεγειακή που επιστρατεύει το επίθετο μόνο για να περιγράψει καταστάσεις ζοφερές, δυνατές, που λειτουργούν ως γροθιά στην εφησυχασμένη ζωή μας. Επίθετα δυνατά που δεν χαρίζει κανείς σε κανέναν. Το κόκκινο του αίματος, αλλά και της δύναμης, κυριαρχεί. Τα κοσμήματα της εποχής μας είναι βαριά, επιδεικτικά, σαν σκοινιά έτοιμα να μας πνίξουν. Οι λέξεις μαστιγώνουν τα «ανθρώπινα γεράκια» που καραδοκούν να ρουφήξουν και τις τελευταίες σταγόνες της ζωτικότητάς μας.
[…]
Πηγή: Literature.gr
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.