9/1/1908: Έρχεται στη ζωή η Σιμόν ντε Μποβουάρ.
«Τη μέρα που θα είναι δυνατό για μια γυναίκα να αγαπήσει όχι σε μια στιγμή αδυναμίας αλλά δύναμης, όχι για να ξεφύγει από τον εαυτό της αλλά για να τον βρει, όχι για να υποβιβάσει τον εαυτό της αλλά για να τον στηρίξει – αυτήν τη μέρα, η αγάπη θα γίνει και γι’ αυτήν, όπως για έναν άντρα, πηγή ζωής αντί για θανάσιμος κίνδυνος».
***
Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι, με το όνομα Simone Lucie-Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir. Η αστική και ευκατάστατη οικογένειά της την ανέθρεψε αυστηρά ως Καθολική, σε βαθμό που ήταν βαθιά θρησκευόμενη σαν παιδί και σκεφτόταν να γίνει μοναχή. Μεγάλωσε με όλες τις αριστοκρατικές αξίες, έμαθε ανάγνωση πριν καν πάει σχολείο και οι δικοί της φρόντιζαν να ασκείται στην πνευματική μόρφωση αγοράζοντάς της πολλά βιβλία, ποιητικές συλλογές ή σημειωματάρια. Και πραγματικά, μέχρι τις αρχές της εφηβείας της, η Μποβουάρ ήταν το υπόδειγμα του καλού παιδιού και της εξαιρετικής μαθήτριας.
Σιγά σιγά άρχισε, όμως, να αμφισβητεί ορισμένες αξίες τις οποίες είχε διδαχθεί, ενώ ο πρόωρος θάνατος της φίλης της Ελίζαμπεθ Λακουέν, που πέθανε σε ηλικία 20 ετών, ωθούν τη Σιμόν να αυτοανακηρυχθεί άθεη και να στρέψει το ενδιαφέρον της προς τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά, τη λογοτεχνία και την ύπαρξη. Παρά τις συστάσεις των γονιών της, αποφασίζει να σπουδάσει φιλοσοφία στη Σορβόννη το 1926, από όπου θα αποφοιτήσει το 1929 με άριστα πάνω στην εργασία της για τον μαθηματικό και φιλόσοφο Λάιμπνιτς.
Το 1929 η Σιμόν εξασφαλίζει επίσης μια θέση διδασκαλίας στη φιλοσοφία –πράγμα που είχαν πετύχει ελάχιστες γυναίκες μέχρι τότε- και καθίσταται η πρώτη γυναίκα στη Γαλλία που διδάσκει σε λύκειο αρρένων, αλλά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου απαλλάσσεται από τα καθήκοντά της από την κυβέρνηση του Βισύ. Τόσο η ίδια όσο και ο Σαρτρ – που είχε καταταγεί και επιστρέψει από αιχμαλωσία- συμμετέχουν στην αντίσταση όσο διήρκησε ο πόλεμος, ενώ μην έχοντας τη δυνατότητα να εργαστεί, η Μποβουάρ έκανε την αρχή στη λογοτεχνική της καριέρα.
Η φήμη και η δόξα που έφτασαν μετά από λίγο καιρό μέσα από το έργο της δεν την καθησύχασαν. Αντίθετα, η Μποβουάρ χρησιμοποίησε αυτά τα μέσα για να υποστηρίξει πολιτικές θέσεις και κινήματα, όπως τις προσπάθειες της Αλγερίας και της Ουγγαρίας για ανεξαρτησία στη δεκαετία του ’50, το φοιτητικό κίνημα στη Γαλλία της δεκαετίας του ’60 ή καταδικάζοντας τον πόλεμο που διεξήγαγαν οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Τόσο εκείνη όσο και ο Σαρτρ είχαν αρχικά ενταχθεί στο κομμουνιστικό κόμμα της Γαλλίας, αλλά αργότερα αποχώρησαν και υποστήριξαν τον Μαοϊσμό, ενώ η Μποβουάρ έγινε, λόγω του έργου της, η βροντερή φωνή και πρωτεργάτης του φεμινιστικού κινήματος στη δεκαετία του ’70.
Πέθανε στις 14 Απριλίου του 1986 από πνευμονία και μοιράζεται την τελευταία της κατοικία με τη σχέση της ζωής της, τον Σαρτρ, που είχε αποβιώσει 6 χρόνια πριν.
Πηγή: {στίξη}
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.