1/6/1815:΄Ερχεται στη ζωή ο βαυαρός πρίγκιπας Όθων. Θα γίνει ο πρώτος βασιλιάς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, μετά την Επανάσταση του 1821.
***
Στις 30 Ιανουαρίου 1833 η αγγλική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», με την οποία ταξίδεψαν ο βασιλιάς Όθων και η συνοδεία του, εισήλθε στο λιμάνι του Ναυπλίου. Ωστόσο, η αποβίβαση θα γίνει στις 6 Φεβρουαρίου, μετά την ολοκλήρωση των λαμπρών προετοιμασιών. Το πλήθος χιλιάδων παρευρισκόμενων Ελλήνων, εναπόθετε στην ξένη μοναρχία τις ελπίδες για ειρήνευση και καταλλαγή των εμφύλιων παθών.
Έπειτα από είκοσι ένα εθιμοτυπικούς κανονιοβολισμούς και με τα πλοία των Δυνάμεων να χαιρετούν, ο Όθων κατήλθε στην παραλία, όπου είχαν ήδη παραταχθεί τα βαυαρικά στρατεύματα. Τον προσφώνησε ο πρόεδρος της Κυβερνητικής Επιτροπής Γ. Κουντουριώτης, που ονόμαζε το βασιλιά μόνον έρεισμα της πολιτικής υπάρξεως ημών (…) ασφαλεστάτην εγγύησιν της ημών ευδαιμονίας. Οι δημογέροντες υπέβαλαν τα σέβη τους στην είσοδο της πόλης, αλλά τα κλειδιά της τα παρέδωσε ο Γάλλος φρούραρχος. Μετά τη δοξολογία στο ναό του Αγ. Γεωργίου, ο βασιλιάς δέχθηκε τον «όρκο υποταγής» από επίσημους Έλληνες. Εμφανίστηκε στον εξώστη των ανακτόρων μεταξύ του Γάλλου συνταγματάρχη Κουρμπέ και του Βαυαρού Στούφελ.
Ευρωπαϊκή επικυριαρχία
Στα γύρω φρούρια κυμάτιζαν οι σημαίες των τριών προστάτιδων Δυνάμεων, της Βαυαρίας και της Ελλάδας. Στο λιμάνι ήταν αγκυροβολημένοι οι ξένοι στόλοι, στους δρόμους παρατάσσονταν Βαυαροί στρατιώτες. Οι συμβολισμοί φανέρωναν πως η οθωμανική κυριαρχία είχε αντικατασταθεί από μια ευρωπαϊκή επικυριαρχία. Ήταν μια κηδεμονία επικυρωμένη με επίσημες συνθήκες, αλλά κυρίως από τα εμφύλια πάθη των Ελλήνων. Η επέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων υπέρ της Επανάστασης είχε περισώσει τους καρπούς ενός ξεσηκωμού, που υποχωρούσε, και την ελευθερία ενός τμήματος του απελπισμένου έθνους, αλλά συγχρόνως γεννούσε την κηδεμονία και την εξάρτηση του νεότευκτου βασιλείου από αυτές (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) ως «εγγυήτριες» και προστάτιδες Δυνάμεις. Η επέμβαση αυτή, που συνεχίστηκε κατά την οθωνική περίοδο, είχε πολλές αφορμές αλλά μια αιτία: τα στρατηγικά τους συμφέροντα επί της Ανατ. Μεσογείου. Σε κάθε κρίση του ανατολικού ζητήματος, καθ’ όλο το 19ο αιώνα, θα αποδεικνύεται πόσο εκτεθειμένο σε αυτή την κηδεμονία ήταν το ελληνικό βασίλειο.
Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 138-139.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.