Γεννήθηκε ο Γιώργος Σαραντάρης

20/4/1908: Ήρθε στη ζωή ο Γιώργος Σαραντάρης.

 

***

 

Ποιητής, δοκιμιογράφος. Συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη απ’ όπου η οικογένειά του μετανάστευσε στην Ιταλία για δουλειές. Ο ποιητής μεγάλωσε στην Ιταλία και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολώνιας και της Μασεράτα. Ήρθε στην Ελλάδα το 1932. Επήγε στο Μέτωπο της Αλβανίας το 1940 και πέθανε τον Φεβρουάριο του 1941 από τις κακουχίες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Έλληνας πατριώτης. Ελληνική συνείδηση.

Ποιήματα

Επηρεασμένος από τα ποιητικά ρεύματα στην Ευρώπη (Συμβολισμός – όρια του Σουρεαλισμού) έγραψε ποιήματα που συγκέντρωσε μέχρι το 1940 και τα δημοσίευσε σε φυλλάδια. Έγραψε επίσης κριτικά δοκίμια. Προσηλωμένος σε αυστηρή διανοητική άσκηση, πνεύμα βαθύτατα φιλοσοφικό – θρησκευτικό, στα όρια του χριστιανικού μυστικισμού, ήταν πολιτισμένος, αγνός, με πίστη προς τη ζωή και την ομορφιά, ενώ ένιωθε συγχρόνως πικρία γιατί δεν μπορούσε να τις απολαύσει.

Βαθύτατα ιδεαλιστής, έγραψε σύντομα, πυκνά στην έκφραση ποιήματα, που συνήθως δεν ολοκληρώνονται ποτέ. Ο ρόλος της διαίσθησης και του ονείρου είναι εμφανής. Η απλότητα και η μουσική των στίχων γοητεύουν. Η δύναμη της υποβολής είναι έντονη και η ικανότητα για δημιουργία συγκίνησης και εσωτερικής αρμονίας μοναδική. Ιδιότυπη προσωπική γλώσσα πλήρης συμβόλων. Έρωτας πλατωνικός. Ουτοπική λογική. Ελπίδα για το αύριο. Ο Γ. Σαραντάρης είναι ένας μεγάλος λυρικός ποιητής, του οποίου το έργο δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί εξαιτίας του τραγικού θανάτου του.

 

Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Β’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 198.

 

***

 

ΤΑΞΕΙΔΙ

Κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο
Ὁ ἀγέρας δὲ φυσοῦσε
Τραγούδαγε τὸν ὕπνο
Μιὰ κοπέλλα
Κάτω ἀπὸ τὸν ὕπνο
Ἡ ἀναπνοή μας φύλαγε
Ἡ αὐγὴ
Νὰ περάσει τὸ ρέμα
Εἴταν νύχτα
Ποιός ξέρει
Ἂν δὲ γεννηθήκαμε
Τότε
Σὰν κλείνουμε τὰ μάτια
Φοβούμαστε καὶ τώρα
Μήπως γίνουμε ξένοι
Ὁ ἕνας στὸν ἄλλο
Ἁλλὰ τότε δὲν ἔφταιγε
Παρεκτὸς ἡ καρδιά μας
Μᾶς ἀγαποῦσε ἡ θάλασσα
Μᾶς ἀγαποῦσε ὁ ὕπνος
Σήμερα ἡ μπόρα πέρασε
Θὰ μᾶς σηκώσει ὁ Θεὸς
Θὰ μᾶς φιλήσει
Θὰ γίνουμε παιδιά του
Πάνω στὴ χλόη
Ὁ στοχασμός μας τρέχει
Μελαγχολεῖ σὰ μέλισσα
Μελαγχολεῖ καὶ πάει
Καὶ καβαλλάρης ὁ ἄνεμος
Μπροστά του περπατάει
Καὶ χαιρετάει τὰ σύννεφα
Καὶ ἀψηφᾶ τὴ γῆ.

 

Γιώργος Σαραντάρης, «Στους φίλους μιας άλλης χαράς», σειρά «Αιώνια Ποίηση», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 17