Γεννήθηκε ο Γιόχαν Β. Γκαίτε

28/8/1749: Έρχεται στη ζωή ο Γιόχαν Β. Γκαίτε.

 

«Πολύ θέλετε να μάθετε τη μυστική κατασκευή του οικοδομήματος και διαλέγετε τη στιγμή που πιάνει φωτιά».

***

Δεν ξέρω αν, και κατά πόσο, ισχύει ακόμα και σήμερα ο χαρακτηρισμός (ή μάλλον η ετικέτα) που κόλλησαν στον Γκαίτε «ολύμπιος» τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά και τόσο απόλυτα όσο θέλουμε να νομίζουμε εμείς. Οπωσδήποτε, είναι πάντα ενθαρρυντικό, ειδικά σ’ αυτήν την κρίσιμη εποχή που περνούμε, να αναγνωρίζουμε την ανάγκη επανεξέτασης και επανεκτίμησης κάποιων αιώνιων αξιών χωρίς προκαταλήψεις ή ταμπού, προς το δικό μας ζωτικό πνευματικό συμφέρον. Γιατί, τι θα πει «ολύμπιος» απρόσιτος ή προσιτός μόνο στους ορειβάτες που δεν φοβούνται τον ίλιγγο του ύψους; Γιατί μήπως η αναζήτηση, η επιζήτηση και η κατάκτηση της διαύγειας και η καλλιέργεια της κλασικής μορφής δεν υπήρξε γι’ αυτόν το αντίβαρο του τραγικού βάθους της ζωής και των αβυσσαλέων κινδύνων που απειλούν την ύπαρξή μας; Τουλάχιστον η λυρική του ποίηση, χωρίς να είναι καν απλή, χάρη στην τελειότητα της μορφής της μας δίνει συχνά την εντύπωση μιας όχι μόνο απλής, αλλά και απλοϊκής μάλιστα ποίησης, με την καλή φυσικά έννοια της λέξης αυτήν που θα δίναμε, λόγου χάρη, στη δική μας δημοτική ποίηση. Φαίνεται, λοιπόν, πως κάτι τέτοιο το κατορθώνει μόνο ένας λαός ή μια μεγαλοφυΐα.

Κι όμως, η προκατάληψη, η άγνοια, η επιφυλακτική στάση, η αμηχανία, καμιά φορά και η αποστροφή μας απέναντι σε κάθε τι κλασικό στέκουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην απόπειρα επικοινωνίας μας μαζί του. Το θαυμάζουμε βέβαια από μακριά, αποφεύγουμε ωστόσο ή διστάζουμε να το πλησιάσουμε! Συνήθως αφήνουμε μια τέτοια αγγαρεία στους πανεπιστημιακούς δασκάλους, που είναι και η δουλειά τους, ή σε κάποιους ελάχιστους αθεράπευτους ιδαλγούς ή ερασιτέχνες.[…]

Να, λοιπόν, που ό,τι συχνά θεωρούμε εσφαλμένα παρωχημένο, μουσειακό ή ίσως ακόμη και νεκρό, οπωσδήποτε όμως ξένο, άγνωστο και απλησίαστο, που είτε μας αφήνει αδιάφορους είτε μας τρομάζει, χρειάζεται κι αυτό τα κατάλληλα ερεθίσματα για να μας αποκαλυφθεί και να μας ελκύσει το ενδιαφέρον.

Γιόχαν Β. Γκαίτε, «Η νύμφη της Κορίνθου και άλλα ποιήματα» (μετ.: Άγγελος Παρθένης),
εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 7-9