25/1/1882: Γεννήθηκε η Αγγλίδα συγγραφέας και δοκιμιογράφος Βιρτζίνια Γουλφ (Virginia Woolf).
«Η λογοτεχνία σαπίζει από τα ναυάγια των ανθρώπων που έδιναν, πέρα από κάθε λογική, σημασία στη γνώμη των άλλων» (Βιρτζίνια Γουλφ).
***
Η Μεγάλη Βρετανία, μετά το θάνατο της Βικτωρίας επήρε μέρος και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Πέντε μονάρχες, συμπεριλαμβανομένης της Ελισάβετ Β΄ έχουν βασιλέψει μέχρι σήμερα. Η Μεγάλη Βρετανία δεν έχει πια αποικίες, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει· εν τούτοις, οι Βρετανοί αγαπούν πάντα την παράδοση και αυτός είναι ο λόγος για την παραδοχή της μοναρχίας, ενώ πολλοί κοινωνικοί θεσμοί έχουν αλλάξει και γίνει πιο φιλελεύθεροι.
Με αυτό το ιστορικό-πολιτικό υπόβαθρο, η Αγγλική Λογοτεχνία έδωσε έργα γραμμένα σύμφωνα με το πνεύμα του αιώνα, η δε Αγγλική Ποίηση, από την αρχή του 20ού αιώνα έκλινε προς την υιοθέτηση του καινούργιου, του μοντέρνου που αφορούσε τη θεματολογία και τον τρόπο έκφρασης.Θα ήταν βέβαια επικίνδυνο να υποθέσει κανείς ότι ο όρος Μοντερνισμός αφορά σε όλους τους Άγγλους ποιητές· πολλοί εξαίρετοι ποιητές και συγγραφείς έμειναν ανεπηρέαστοι από τις μοντέρνες ιδέες.
Εντούτοις, ο Μοντερνισμός υπήρξε μια πραγματικότητα και ο στόχος του ήταν να αποκοπεί από το παρελθόν, ακόμα και να το καταργήσει. Ο Μοντερνισμός δεν αφορούσε μόνον την Αγγλία, είχε ξεκινήσει από την Ευρώπη από το τέλος του 19ου αιώνα. Η Αγγλία είχε μεγάλους «Μοντέρνους» ποιητές που άσκησαν μεγάλη επιρροή ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, όπως ο Τ.Σ. Έλιοτ (T.S. Eliot, 1888-1965), Αμερικανικής καταγωγής, που έζησε, έγραψε στην Αγγλία και ήταν συντηρητικός ως προς τις πολιτικές πεποιθήσεις του, που λέγεται ότι ίσως οφειλόταν στην επιρροή του Έζρα Πάουντ (Ezra Pound, 1885-1972) που ήταν μεγάλος ποιητής, αμερικανικής καταγωγής και είχε εγκατασταθεί στην Ευρώπη· ήταν υπέρμαχος του Φασισμού και της Νέας Τάξης πραγμάτων αλλά έπαιξε σπουδαίο ρόλο την περίοδο του Μοντερνισμού στην ποίηση.[…]
Όποιες τάσεις, όμως, και αν υπήρξαν στην Αγγλική Ποίηση, γεγονός παραμένει ότι οι ποιητές ήταν πολύπλευροι και τους χαρακτήριζαν διάφορες νοοτροπίες, τεχνοτροπίες και θεματολογίες· και αυτό είναι που μπορεί να κάνει την ποίηση ενδιαφέρουσα, δηλαδή, η ελευθερία της επιλογής και της ψυχής για να μπορέσει ο ποιητής να εκτιμήσει τα ανθρώπινα με το σωστό τρόπο.
Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Γ’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 61-62.
