Έφυγε από τη ζωή ο Παύλος Σιδηρόπουλος

6/12/1990: Έφυγε από τη ζωή ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

 

«Σου γράφω πάλι από ανάγκη / η ώρα πέντε το πρωί / το μόνο πράγμα που ‘χει μείνει / όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ».

 

–Στίχοι του Ανδρέα Θωμόπουλου, από το «Να μ’ αγαπάς», που ερμηνεύτηκαν από τον Παύλο Σιδηρόπουλο [«Ποιητικό ημερολόγιο 2011» (επιμ.: Γ. Κορίδης), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 351].

***

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα και συγκεκριμένα μεγάλωσε στις περιοχές της Κυψέλης και της Πατησίων. Μόλις συμπλήρωσε τα 18 έτη, μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη όπου και σπούδασε στο Μαθηματικό Πανεπιστήμιο. Η πρώτη σπίθα υπήρξε εκεί, καθώς γνώρισε τον Β. Γερμανό και άρχισαν να γράφουν τραγούδια στην τότε ταραγμένη εποχή που τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα έδιναν και έπαιρναν. Ο Παύλος, ήταν ένας ανήσυχος νέος με πλούσιο καλλιτεχνικό υπόβαθρο, που ξεκίνησε να ενστερνίζεται πιο ριζοσπαστικούς και μοντέρνους ήχους, τόσο της εγχώριας όσο και της παγκόσμιας μουσικής στην δεκαετία του ΄60. Η μοίρα, όμως, τον έκανε να σταματήσει στο 3ο έτος σπουδών του και να πορευτεί, να αγγίξει και να τολμήσει να τρέξει τους ελεύθερους δρόμους που ηχούσαν και χόρευαν στους ρυθμούς της ροκ μουσικής που (χωρίς να το ξέρει), πήγαινε να εκπροσωπήσει.

Το 1969 αποτέλεσε ανεξίτηλο και κομβικό σημάδι στην ιστορία της μουσικής, καθώς συνάντησε τον Παντελή Δεληγιαννίδη, που ήταν μέλος των Olympians και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα δημιούργησαν το συγκρότημα «Δάμων και Φιντίας». Αναμενόμενο ήταν ότι κυκλοφόρησαν στην μουσική συλλογή τους το πολυαγαπημένο «Το ξέσπασμα/ Ο κόσμος τους», που γοήτευσε πλήθος κοινού στις ορόσημες συναυλίες στο Κύτταρο. Το Κύτταρο είναι ένα από τα μουσικά στέκια της Αθήνας, που δεν συντροφεύει μόνο σύνολο μουσικών αλλά και πλήθος ροκόβιων και αιωνόβιων εκείνης της εποχής μέχρι και σήμερα.

Στο μεταξύ, μετά από διάφορες αλλαγές σχημάτων και συνεργατών (Μπουρμπούλια, Σπυριδούλα), καταλήγει το 1980 στο σχήμα των Απροσάρμοστων που μαζί ηχογραφούν μια σειρά από σημαντικούς δίσκους (Εν λευκώ), με κομμάτια όπως το «Αντεργκράουντ με στρας», «Η», «Ύστατη στιγμή», που λογοκρίθηκαν για προτροπή στην χρήση ναρκωτικών και προσβολή της δημοσίας αιδούς. Παρά τον μικροαστικό πόλεμο που δέχτηκε, κυκλοφόρησε το «Zorba the freak» και το «Χωρίς μακιγιάζ» και ερμηνεύτηκε σε όλους τους συναυλιακούς χώρους της εποχής.

Ο Παύλος δεν εντάχθηκε ποτέ στο σύνολο της καλλιτεχνικής ελίτ, αντιθέτως επέλεξε το δικό του μονοπάτι, που εκεί οι λέξεις ελευθερία, αυθεντικότητα της ροκ κουλτούρας, ανθρώπινα συναισθήματα και αντίσταση σε κάθε μικροαστικό στοιχείο της κοινωνίας, ηχούσαν καλύτερα χωρίς να κάνουν αντίλαλο, παρά μόνο θόρυβο, εκεί που η σιωπή δεν ήταν απλά επιλογή κάποιων αλλά η μόνη νόμιμη αντίσταση που επιτρεπόταν.

Ο Π. Σιδηρόπουλος σηματοδότησε και εξακολουθεί να σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή, αυτό το μουσικό κίνημα που δημιούργησε και συγκλόνισε με τα πιο επιδραστικά τραγούδια τις ζωές μας.

Πηγή: {στίξη}