Δύο ανέκδοτα ποιήματα του Ιωάννη Βάλλιου | Μονόκλ

Δύο ανέκδοτα ποιήματα του Ιωάννη Βάλλιου στον αγαπητό μας βιβλιοφιλικό ιστότοπο «Μονόκλ». Από τις εκδόσεις Ιωλκός κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του Ιωάννη Βάλλιου, «Θραύσματα χρόνου» (2023).

 

Δύο ανέκδοτα ποιήματα του Ιωάννη Βάλλιου

 

Η κλίση

Δημιουργώ,
πετάω μια πέτρα στην θάλασσα
που μένει μετέωρη
αψηφώντας την βαρύτητα των καθιερωμένων,
χαράζοντας μια νέα τροχιά,
εκπλήσσοντας την ίδια την μοίρα του γεγονότος.

Δημιουργείς,
αφήνεσαι σε χέρια
να πλάσεις όνειρα και ελπίδες
σε καλοκαιρινά όψιμα
μέσα στην αγκαλιά του χειμώνα.

Δημιουργούμε,
ουράνια τόξα σε γκρι καιρούς
ενόραση του παρόντος
αναπολώντας αναμνήσεις
ενός προσδόκιμου μέλλοντος.

 

*

Επίσκεψη χωρίς τέλος

Εμφανίστηκες με τα λιτά σου ρούχα,
χωρίς περίτεχνα τεχνάσματα και στολίδια.
Ακάλεστη παρουσία
με τον τελευταίο σου λόγο,
να μην αφήνει περιθώρια απαντήσεων
ή πράξεων;
ήρθες σιωπή αφήνοντας τις σκέψεις ατελέσφορες.

Και αν ζητάω να φύγεις,
για να δω λίγο φως στο σκοτάδι
εσύ κάθεσαι για τα καλά,
τιμωρώντας τις μέρες
που καθηλώνεις στον γύψο.
Εσύ μετράς την απραξία
και εγώ την ζωή που περνάει.

 

Πηγή: Μονόκλ

 

***

 

Θραύσματα χρόνου

Η συλλογή αποτελεί ένα ψηφιδωτό βιωματικών εμπειριών, στο οποίο αναμειγνύονται εικόνες και συναισθήματα που γλίστρησαν από τις εποχές του χρόνου· σύγχρονες καταστάσεις, όπως η πανδημία και ο ψηφιακός μας εαυτός, καθώς κι ερωτήματα και ανησυχίες για την ύπαρξη και τον κόσμο. Ένα πολύχρωμο μωσαϊκό ιδεών που παραμένει ανολοκλήρωτο, αλλά με τη δύναμη της ανανέωσης του μέσα από την καθημερινή μας πορεία, φιλοδοξεί ν’ αποτελέσει εφαλτήριο και για την προσωπική συλλογή εμπειριών και συναισθημάτων κάθε αναγνώστη.

 

***

Για το συγγραφέα

Ο Ιωάννης Βάλλιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και είναι Διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός με μεταπτυχια­κούς τίτλους στη διαχείριση θεμάτων ενέργειας και περιβάλλοντος. Εργάζεται σε τεχνική εταιρεία στον χώρο της αγοράς πετρελαίου και αερίου. Τα Θραύσματα χρόνου είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

 

 

*

 

Ο πλους

Την αρχή την ανυπομονούσα
και το τέλος το απευχόμουν.
Το ενδιάμεσο θα είχε ενδιαφέρον
αν δεν έδινα σημασία στον σκοπό.
Ο τελευταίος φάρος στο ταξίδι
που σε κάνει να ξεχνάς
τον πλούτο του ταξιδιού
και σε παροτρύνει
να αναζητάς το φως.
Καθώς πλησιάζεις, όμως,
υπάρχει κίνδυνος να σε τυφλώσει,
να σε πληγώσει και να σε πλανέψει
ξεχνώντας τη διαδρομή.
Εκ των υστέρων, βέβαια, εύκολος ο απολογισμός.

 

«Θραύσματα χρόνου», Ιωάννης Βάλλιος, εκδ. Ιωλκός, σελ. 19.