«Χειμερία νάρκη» από την ποιητική συλλογή της Αναστασίας Στέρπα, «Κομβίο αναμονής» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021).
*
Χειμερία νάρκη
Έχουμε κι εμείς οι άνθρωποι χειμέριες νάρκες·
και εαρινές και όλων των εποχών.
Διαρκούν νύχτες, μέρες ολάκερες, πάρα πολλές…
Είναι προσωπικές…
Ίσως ακόμη και όλη μας η ζωή μια τέτοια νάρκη να ’ναι
για όσο στέκουμε μακριά απ’ της ψυχής τον πόθο,
αυτόν τον άγνωστο, για τα ρηχά νερά της πλεύσης μας,
που στέκει απομονωμένος απ’ όλες τις αγάπες
και αγκαλιάζει άλλα αγκάθια, ντυμένα λουλούδια.
Η χειμερία νάρκη έχει για λεπτοδείκτες
τα σταματημένα του χρόνου ρολόγια,
που έχουν, όμως, τρέξει με ρυθμούς φρενήρεις.
Κάποιες φορές, κάποιες ζωές πολλών ανθρώπων
είναι μόνο χειμέριες νάρκες
και απειλούνται από τα θηρία
που έχουν ξυπνήσει στην ώρα τους.
«Κομβίο αναμονής», Αναστασία Στέρπα, εκδ. Ιωλκός, σελ 17.
***
Η ποιητική συλλογή πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με το χρόνο, με τη νεότητα αλλά και τη φθορά, τη διαχείριση των ψυχικών τραυμάτων, τη στάση του απέναντι στο φόβο και την ατολμία, που εμποδίζουν πολλούς από εμάς στη λήψη αποφάσεων και στη διεκδίκηση όλων εκείνων που έχει πραγματικά η ψυχή μας ανάγκη.
Η συνειδητοποίηση εσφαλμένων επιλογών ή και συμβιβασμών γίνεται η αφορμή προβληματισμού για επανατοποθέτηση αναφορικά με το τι μπορεί ο κάθε άνθρωπος να πράξει διαφορετικά «από εδώ και πέρα» για τη ζωή του.
Η δημιουργός μάς κοινωνεί τον τρόπο που απενεργοποιεί το προσωπικό της Κομβίο αναμονής, οδηγώντας τον εαυτό της στο δρόμο των ονείρων δίνοντας το παράδειγμα.
***
«Η πρώτη ποιητική συλλογή της Αναστασίας Στέρπα με τίτλο “Κομβίο αναμονής” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός. Πρόκειται για σαράντα ποιήματα για τη ζωή, το χρόνο, τη νεότητα, τη φθορά, τις ανθρώπινες σχέσεις, τη μοίρα, το πεπρωμένο και την αντίθεση των “πρέπει” και των “θέλω”.
Στην παρούσα συλλογή προβάλλεται η διαχρονική θέληση του ανθρώπου να καθορίσει τον προορισμό του. Η ζωή μοιάζει με μια αρένα, στην οποία το άτομο παλεύει με θηρία σε ένα μοναχικό αγώνα.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα όνειρα, “όνειρα φυλαγμένα καλά, νοτισμένα με την υγρασία της σκιάς και του ανήλιαγου με τη μυρωδιά των χρόνων της ομηρίας”. Το σύντομο ποίημα με τίτλο “Αφοβία” μάς παρουσιάζει με λιτότητα τη δύναμη που έχει κανείς που ζει χωρίς φόβο.
Σημαντική θέση στην συλλογή έχει η φύση. Οι λευκές γαρδένιες μοιάζουν με την καθαρή καρδιά, η μαργαρίτα είναι συνδεδεμένη με την αγάπη, τα νούφαρα φανερώνουν την ελπίδα, τα φρέσκα λουλούδια συνοδεύουν την αυγή, η παπαρούνα συμβολίζει τον θρίαμβο της αλήθειας.
Είναι ακόμη νωπό το μαντίλι
νοτισμένο με της αμφιβολίας το δάκρυ
αυτό με τα πολλά μήπως.
Για τα όχι που είπα , για τα ναι που αποσιώπησα
και για τον κρατημένο φόβο τους.
Για όσα παρατόλμησα και για όσα δείλιασα,
ακόμη και για μια απλή σκέψη.
Έχει βαριά σκιά το νωπό της μαντίλι
μα τ’ αλαφρώνει όλα μια απλή,
ξανάλαφρη, κατάδική μου σκέψη:
“Έτσι το θέλησα”.
( Το ποίημα “Αμφιβολία” σελ. 39)».
Πηγή: @my.bookstories (Instagram).
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.