Η ποιητική συλλογή «Αυτόφωτα είδωλα» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Πιριπίτση, Κ., στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου «Χαρτί & Μελάνι» (Τρίπολη).
***
Αυτόφωτα είδωλα
Η δημιουργός μάς συστήνεται μέσα από την παραστατική, ευρηματική, ρεαλιστική, φιλοσοφημένη και ρομαντική ματιά της. Συναισθήματα και σκέψεις για τη ζωή, την αγάπη, την κοινωνία και τα ιδανικά του σύγχρονου κόσμου μετατρέπονται σε ποιητικό λόγο, που πλάθει ευφάνταστες εικόνες και ζωντανεύει την πάλη μεταξύ αξιών και ανθρώπινων αδυναμιών. Ένα ταξίδι σύντομων ποιητικών αναζητήσεων που αποτυπώνει τη ζωή όπως είναι, αλλά και όπως θα έπρεπε να είναι.
***
Για τη συγγραφέα
Η Κ. Πιριπίτση ασχολείται με την ποίηση από τα εφηβικά της χρόνια. Τα Αυτόφωτα είδωλα είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν από το 1992 μέχρι και το 2021 . Ποιήματα της συλλογής έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς.
***
Η Κ. Πιριπίτση στο Εργαστήρι του συγγραφέα
«Αυτόφωτα είδωλα» καθρευτίζονται μεταξύ τους, τόσο αλλιώτικα και τόσο ίδια, σκορπίζουν το κάθε ένα το πιο όμορφο και παράξενο φως τους. Ένα ήπιο φως, το οποίο δε σε τυφλώνει, σαν το αναμμένο κερί, σαν το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα, σαν μια παλια λάμπα παραφίνης. Ίσα-ίσα για να αρπάξουμε την ακτίδα της ελπίδας. Ίσα-ίσα για να καταφέρουμε να δούμε, να δώσουμε, να νιώσουμε. Την αγάπη, τον έρωτα, το φόβο, τον πόνο, την αγωνία, την ασυδοσία, τη ματαιοδοξία· να δούμε την άλλη μας όψη, να τη μαλώσουμε, να τη συγχωρέσουμε, να τη χαϊδέψουμε και να προχωρήσουμε. Και έτσι κουρασμένοι και προβληματισμένοι να καθίσουμε στο επόμενο παγκάκι λιγάκι πιο σοφοί. Λίγο. Τόσο, όσο. Φτάνει που άρχισε το φως τους να μας αγγίζει..
Το βιβλίο «Αυτόφωτα είδωλα» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), αποτελείται από σύντομα ποιήματα, τα οποία γράφτηκαν μέσα σε περίοδο τριάντα ετών, κατά την περιδιάβασή μου στα αλλόκοτα σοκάκια της ζωής, σε γειτονιές δυο πόλεων και δυο χωρών. Μιλάνε διαχρονικά στον καθένα από μας με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Δίνουν απλόχερα το φως τους χωρίς εκκωφαντικές λέξεις, χωρίς καν πολλές λέξεις.
Πηγή: Fractal
***
Προκλήσεις
Στο δρόμο σου φωτιά
και συ ο πυροσβέστης,
και στου ουρανού τα κλάματα
άνοιξες μια ομπρέλα.
Τι τρέχεις μ’ άγχος να σωθείς;
Αν δεν καείς κι αν δε βραχείς,
ποια εμπειρία θα ’χεις;
Σαν σε προκάλεσε η ζωή και τη φοβάσαι,
βιάσου!
Μπες πάλι μέσα στο κλουβί
και κλείδωσε την πόρτα.
Μην την ανοίξει ο βοριάς
και σε τρομάξει.
«Αυτόφωτα είδωλα», Κ. Πιριπίτση, εκδ. Ιωλκός, σελ. 18.
*
Σαν οπτασία
Πέρασες πάλι από μπροστά μου σαν οπτασία.
Με κάρφωσες ξανά μέσα στα μάτια
και πάλι έσκυψες
και έφυγες και ήρθες πάλι.
Άνοιξη, θυμάσαι; Μα δε μιλάς.
Οι λέξεις πνίγονται στη λογική σου
και σβήνουν σαν το τσιγάρο που κρατάς με αμηχανία
και σιωπάς.
Μα όσα τα μάτια σου μου λεν
ποτέ δε μου τα είπες
και όσα μου είπες κάποτε
αυτά εσύ δεν είπες.
«Αυτόφωτα είδωλα», Κ. Πιριπίτση, εκδ. Ιωλκός, σελ. 26.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.