«Αντιμονόγραμμα και άλλα» | Fractal

Η ποιητική συλλογή της Άννας Κοκκινίδου, «Αντιμονόγραμμα και άλλα» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), παρουσιάζεται στο Fractal, με δύο ποιήματα.

 

Δύο ποιήματα από τη συλλογή «Αντιμονόγραμμα και άλλα»

Tης Άννας Κοκκινίδου //

 

CANTO Ι

[Η δειλή ανατολή]

Δείλιασε πάλι η ανατολή
να με φέρει κοντά σου,
έδωσε τη σκυτάλη στο μούχρωμα
και στο νανούρισμα των πόθων.
Ύψωσε η θάλασσα τείχη ομίχλης
και πάγωσε τα τζάμια στις αυλές μας.
Δεκάδες τότε, εκατοντάδες δημιουργοί
ξεσκεπάστηκαν από τη θαλπωρή τους
αντιμέτωποι με τη σαγήνη της κρυμμένης πόλης.
Η θάλασσα, νευριασμένη από το θράσος τους,
επαναληπτική στη βουβή ή εκκωφαντική αιωνιότητά της,
περίμενε να ξεσπάσει στους ναυτικούς της πόλης
με το βαθύ νανούρισμα που γίνεται ρόγχος.
«Δεν μπορώ» μου ψιθύρισες και χιλιάδες μικροί θάνατοι
επιτελέστηκαν στα μάτια σου.
Πολιτείες χαμένες εντός τους και ποιητές ατυχείς,
που ξενυχτούσαν για ροδαλές κυρίες, οι οποίες
με τη σειρά της τύχης τους παντρεύονταν
πλούσιους ξεκούτηδες αστούς.
Ο ήχος του βιολιού σαν λυγμός υμνούσε
τους θλιμμένους ποιητές με τα σονέτα
που έμειναν εκκρεμή, χωρίς άγγιγμα.

Κάθε, μα κάθε, μα κάθε βήμα σου,
στο παιδεμένο πεζοδρόμιο της μικρής σου πόλης,
ένας ρυθμός κοντά τους, να δικαιωθούν οι στίχοι τους
με τη μουσική που έχεις εντός σου,
να συντονίζεται η ματιά σου με τον πόνο τους.

CANTO II

[Οι ποιητές]

«Μην εμπιστεύεσαι τους ποιητές, τα λένε σε όλες αυτά.
Είναι άτιμοι! Συχώρα τους και προχώρα,
Συχώρα και προχώρα, ωραία κόρη».
Μες στους λυγμούς τους κρύβουν βαρίδια και αλυσίδες,
να σε κλειδώσουν θέλουν στο σπήλαιο του μυαλού τους,
άκαρδοι και άπονοι, να χτίζουν ακούραστα
σκαλωσιές με τα στρογγυλά τους λόγια,
με κάθε «ω» και «υ» και «α» σε αιχμαλωτίζουν,
το βλέμμα σου θολώνουν με πόθους, λαβωμένα περιστέρια
– δεν πετούν πια, δεν μπορούν με σπασμένες φτερούγες.
Μα ο Έρωτας σε άλλη γειτονιά γεννά τα παιδιά του,
αλλού κάνει τις καντάδες του κι αλλού ευημερεί,
στων ποιητών τα λόγια πάντα δυστυχεί
και θέλει ένα χέρι ζυμωμένο από το βιος
και την πάλη, να σε αγγίξει,
από τις Σειρήνες τους να σ’ αποτραβήξει σταθερά.
Και τότε θα μείνουν οι ποιητές
και θα ψελλίσουν τις απόκρημνες αλήθειες τους.

 

Πηγή: Fractal