Ποίημα της συλλογής «Εκπνοή συναισθημάτων» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Μαρίας Πολυμήλη στο @love_and_light_by_marie (Instagram).
Σάββατα
Κάθε Σάββατο
συναντιόμασταν στο φωτεινό μου κόσμο,
στο σκοτεινό μου δωμάτιο.
Το σκοτάδι κρύβει τις ατέλειες του κορμιού
μα φανερώνει της ψυχής.
Το κορμί μου αργοπορημένα γερασμένο
μπροστά στα νεανικά σου μπράτσα.
Σε είδα, με είδες…
με αγάπησες κι εγώ τρόμαξα.
Κάθε Σάββατο σου έδινα απλόχερα
λίγο από ό,τι μου περίσσευε
– η εμπειρία με έκανε τσιγκούνα.
Έδινες λίγο από ό,τι λησμονούσα
– τα νιάτα σε έκαναν φοβισμένο.
Έτρεχε ο ιδρώτας σου πάνω μου
κι έσβηνε τα δάκρυα της ξεχασμένης ηδονής μου
πριν προλάβουν να σου φανερωθούν.
Κι έδιωχνε η αγκαλιά μου τη μοναξιά
που σ’ έκλεισες
μπας και προστατευτείς
από τον πόνο του κάθε αποχωρισμού.
Το φως μου εισέβαλε μέσα σου
σε μια χαραμάδα ένωσης.
Είδα·
θα δεις κι εσύ στο δικό σου χρόνο.
Μεγάλωσα·
μεγάλωσα πολύ να ξοδεύομαι στο προσωρινό.
Άσε τα κλειδιά φεύγοντας, που κάποτε σου έδωσα.
Δεν έχουμε ελπίδα στο αύριο.
«Εκπνοή συναισθημάτων», Μαρία Πολυμήλη, εκδ. Ιωλκός, σελ. 32-33.
***
Για το βιβλίο