Στο ελculture.gr παρουσιάζονται ποιήματα των δημιουργών των εκδόσεων Ιωλκός και άλλων, που περιγράφουν συναισθήματα και εμπειρίες του καλοκαιριού.
Το καλοκαίρι μέσα απ’ τις λέξεις των ποιητών
Μπαίνουμε στην εποχή του χρόνου που οι περισσότεροι από εμάς την έχουμε συνδυάσει με διακοπές και χαλάρωση. Όμως η έννοια του καλοκαιριού φέρει και άλλες σηματοδοτήσεις, κάτι που οι ποιητές φαίνεται να γνωρίζουν καλά.
10 + 1 ποιήματα για την ξεγνοιασιά αλλά και τη μελαγχολία του καλοκαιριού.
[Κείμενο: Λίνα Ρόκου]
*
ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ
Με τον παππού τα λέγανε
στο καλοκαιρινό μπαλκόνι
με ξάγναντο τη θάλασσα,
το Γήπεδο, το Μύλο, το Στρατώνα.
Ποιος ήταν αλήθεια ο παππούς;
Στο μέσα καμαράκι
έκρυβε τ’ όπλο του,
παλιό μεράκι.
Τα πρωινά κατέβαινε στην αγορά
απ’ όπου γυρνούσε κάθιδρος:
καρπούζια φορτωμένος
κι η ζέστα στην ανηφοριά
μαχαίρι της ανάσας.
Οι κότες κούρνιαζαν το μεσημέρι
στα δέντρα της αυλής.
Κι ο έφηβος κοιμότανε βαρύς
με τα παραθυρόφυλλα κλειστά.
Τ’ απόγευμα, κάτω απ’ το μπαλκόνι,
περνούσε ο γιαουρτσής,
τα κεσεδάκια του ακριβοζυγισμένα
στην πλάστιγγα της πλάτης του,
ο μυθικός ιερέας
μες στο σύννεφο του ράσου του.
Μα ποιος ήταν αλήθεια ο παππούς;
Για ποια πράγματα μιλούσαν τότε;
Για τους κομιτατζήδες, του έλεγε,
για τον αντίχριστο τον Τούρκο
και για τον Άγιο Σύλλα, το βουνό,
όπου μια μέρα βρήκε το λαγό
να κοιμάται μες στο λαγούμι
του Αποστόλου Παύλου.
Δεν ήταν ωστόσο θρησκόληπτος ο παππούς.
Και τα γκιργκίρια φεύγοντας
τελείωναν τις φράσεις του
με όσα αποσιωπητικά χωρούσε η νύχτα.
«Ποιήματα», Βασίλης Βασιλικός, εκδ. Ιωλκός, 2020.
ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ:
«Η στεριά μόνη της,
πυξίδα ο ορίζοντας κι εμείς
κολυμπάμε στον ήλιο που ξαπλώνει
ανάμεσα σε αίσθηση και όνειρο.
Κρατώ ετούτη τη σταγόνα
σου χαρίζω τη θάλασσα,
η θάλασσα μαραίνεται, φουντώνει».
Πιο δυνατός εσύ και το φιλί σου υγρό.
Το καλοκαίρι γίνεται νωχελικό,
μια χούφτα άμμος στα χέρια μας.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.