«Μονωτική ταινία» | @_books2020__

Η συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραμαγκιώλη, «Μονωτική ταινία» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), παρουσιάζεται στο @_books2020__ (Instagram).

***

Μονωτική ταινία

 

***

 

Έχω που κοιτάζω ώρα τώρα το λοβό του αριστερού αυτιού μιας γυναίκας γύρω στα εξήντα δίπλα μου. Είναι ντόπια, Πορτογαλίδα, δεν πρέπει να μιλάει αγγλικά με τίποτα. Έχει μαζεμένα σφιχτά τα ασημένια μαλλιά της σ’ έναν κότσο χαμηλά στη βάση ενός αγέρωχου λαιμού, πολύ περήφανου για να λυγίζει, πολύ ακατάδεχτου για να υπομένει. Η γραμμή του αϊλάινερ φτάνει στην άκρη των φρυδιών, θυμωμένα και σμιχτά, πρέπει να κρατάνε κακία σε πολλούς. Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από αυτά τα μικροσκοπικά αυτιά με το σχηματισμό αχιβάδας που βρίσκονται κοντά μου σε απόσταση αναπνοής.

Όλα είναι βαριά πάνω της, σαν να φοράει φόρεμα από άκοπο πατρόν που δεν πρόλαβαν να το ράψουν, ούτε μανίκια ξεχωρίζουν ούτε γιακάς, βραχιόλια χειροπέδες σε κάθε καρπό.

Με κάθε παύση της μουσικής στρέφει τα μάτια της κάτω και μαλώνει τα παπούτσια της, μυτερά στις άκρες, μαύρο λουστρίνι. Τους μουρμουρίζει, πετάγεται το σάλιο από τα βαμμένα κόκκινα χείλη της. Δεν αντέχει τα παπούτσια της, τον πόνο αυτών που τραγουδάνε τα fado, εμάς τους ξένους που δεν καταλαβαίνουμε γιατί οι ντόπιοι κλαίνε. Στην άκρη των παιδικών αυτιών κρέμονται χρυσοί κοχλίες με ένα πετράδι μοβ να ακτινοβολεί στη μέση. Είναι μικροσκοπική σαν τα αυτιά της – είναι ολόκληρη τα αυτιά της.

Γέρνω ελαφρά προς το μέρος της, έσπρωξα διακριτικά δυο Γιαπωνέζες για να κάτσω δίπλα της πριν. Κρατάω την αναπνοή μου, περιμένω να ακούσω κανένα λόγο που δεν κρατήθηκε, καμία υπόσχεση που ξεχάστηκε, ένα βρομόλογο την ώρα του έρωτα ή μια προσβολή για εκδίκηση. Λόγια που στριφογυρίζουν στο λαβύρινθο των αυτιών της και παλεύουν να βγουν γιατί αυτοί που πρόσβαλαν, υποσχέθηκαν ή γήτευσαν δε συγχωρέθηκαν ποτέ. Καταδικάστηκαν να γίνονται οι ίδιοι, οι λέξεις που ξεστόμισαν.

[…]

 

Από το διήγημα «Κομμάτια σοβά», «Μονωτική ταινία», Ελένη Καραμαγκιώλη.