«Σε ανακηρύσσω νικήτρια» του Ν. Παπάνα στη {στίξη}

Ποίηση με εντυπωσιακή αφαιρετικότητα και ένταση
«Σε ανακηρύσσω νικήτρια», του Νίκου Παπάνα

της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά

 

Η νέα ποιητική συλλογή «Σε ανακηρύσσω νικήτρια» (εκδόσεις Ιωλκός, Οκτώβριος 2021) του Νίκου Παπάνα περιλαμβάνει τρία μέρη: 1. Το ρολόι μου, 2. Μια ιστορία σε θραύσματα, 3. Επίλογος.

Με λόγο αφαιρετικό, μεστό, με μικρά σε έκταση και μεγάλα σε ένταση ποιήματα, ο Νίκος Παπάνας προσέχει ώστε οι λέξεις να μας αφήνουν ένα αισθητικό αποτύπωμα. Αυτό είναι που θα λειτουργήσει στον ψυχισμό του αναγνώστη τη στιγμή που ο ποιητής αναμετράται με το χρόνο, το ένα λεπτό ως ελάχιστο και το μείζον που δεν είναι παρά ο άνθρωπος. Ο χρόνος, χτύπος, ψευδαίσθηση, αντοχή, φθορά. Και το ρολόι σύμβολο να δείχνει την αγωνιώδη σχέση του ατόμου με τη φθοροποιό δύναμη του χρόνου. Κάθε λεπτό που περνά είναι αφαιρετικό της ομορφιάς της ζωής. Αναμονή, φθορά αλλά και ελπίδα και όνειρο. Κάθε λέξη ένας χτύπος. Η ισορροπία χάνεται από μια αναμονή, από μια δοκιμασία, από μια αίσθηση του φθοροποιού χρόνου: κι αν τη χάσω, άλλος θα αναδειχθεί νικητής, ίσως και συνεχιστής.

Η αφαιρετικότητα που χαρακτηρίζει το ποιητικό έργο του Νίκου Παπάνα μας είναι χρήσιμη, φτάνει να την παρατηρήσουμε και να την παρακολουθήσουμε, γιατί εδώ ισχύει το «ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν τω ευ το πολύ».

Θα κλείσω μεταφέροντας στον αναγνώστη με στίχους του ποιητή την ατμόσφαιρα της συλλογής:

Ανεξημέρωτο φιλί και το ρολόι να επιδρά, ώσπου φτάνω στο ευτυχώς, στη λύτρωση. Χάνω όμως την αντοχή μου και «σε ανακηρύσσω νικήτρια» και για τούτο επιθυμώ μια τηλεφωνική συνδιάλεξη. Κι αν δεν είπαμε κάποια λόγια, αυτά πεισμώνουν και γίνονται σκέψεις, για να με πάνε στην αυτογνωσία, όπου πάσχω γελώντας και γελώ πάσχοντας. Κι αν δεν διασκεδάζω στη νύχτα, μπορώ να σωπάσω, για να γράψω μια κουβέντα που έχω μέσα μου, για να κοιταχτώ στον καθρέφτη, όσο αγωνιώ ,να εξωραΐσω ένα τέλος σε μια καινούρια αρχή κι ας αισθάνομαι άχρηστος, κι ας μην υπάρχει ευτυχισμένη αγάπη. Υπάρχουν όμως ψήγματα ευτυχίας, ταξιδεύοντας έστω μ’ ένα ποτήρι «Negroni», κι ας νιώθω να έχω κάποιον ίλιγγο. Τελικά είναι τα λόγια θραύσματα που δίνουν νόημα στην ύπαρξή μας.

Πηγή | Copyright: {στίξη} | Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά