21/10/1944: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η πρώτη γερμανική πόλη βρίσκεται πλέον σε συμμαχικά χέρια. Πρόκειται για το Άαχεν που απελευθερώθηκε από τους Αμερικανούς.
***
…Δύο εβδομάδες νωρίτερα, το XIX Σώμα Στρατού των ΗΠΑ είχε ξεκινήσει μια ανελέητη επίθεση στο Άαχεν. Για το Χίτλερ, η πρώτη πόλη σε ολόκληρη τη Γερμανία που δέχθηκε επίθεση από τους Συμμάχους ήταν θέμα γοήτρου, ένα δεύτερο Στάλινγκραντ. Οι στρατιώτες του έβρισκαν καταφύγιο σε παλιά κελάρια και στους υπονόμους κι έτσι οι Αμερικανοί στρατιώτες έπρεπε να δίνουν τη μάχη τους από δρόμο σε δρόμο. Μετά από πολλές αποτυχημένες απόπειρες κατάλαβαν πως τα μόνα πυρά που μπορούσαν να κάνουν κάτι στα παλαιά πέτρινα κτίρια του Άαχεν ήταν εκείνα των οβιδοβόλων των 155 χιλ. Τα βλήματα των 155 χιλ., όμως, είχαν αρχίσει να εξαντλούνται. Τα μόνα κτίρια που στέκονταν ακόμα ήταν σαν το τυρί με τις τρύπες, από τις βολές. Οι στρατιώτες των Συμμάχων ήταν εξουθενωμένοι και αποκαρδιωμένοι, αλλά το Άαχεν κρατούσε ακόμα.
Η ζωντάνια είχε χαθεί σε όλο το μήκος του μετώπου. Τα ίδια και στο Μετς της Λορένης, μια παλιά πόλη-φρούριο η οποία στεκόταν σ’ ένα παραδοσιακά στρατηγικό σημείο που οδηγούσε στη Γερμανία, μια πόλη που κανείς δεν είχε καταλάβει εδώ και αιώνες. Εδώ, ολόκληρα τάγματα από φανατισμένους νεαρούς στρατιώτες της Χιτλερικής Νεολαίας υπερασπίζονταν τα θεόρατα πέτρινα οχυρά απέναντι σε κάθε επίθεση. Στις 18 Οκτωβρίου, ο Έβερετ Χιουζ –που ήταν και πάλι στο κρεβάτι στο νοσοκομείο, αυτή τη φορά με πρόβλημα στο πόδι– έγραψε: «Το Άαχεν δεν έχει πέσει ακόμη και ο Τζο [Πάτον] αναγκάστηκε να υποχωρήσει… στο Μετς. Αναρωτιέμαι ποιος του είπε να μην αφήσει τους στρατιώτες του να σκοτωθούν χωρίς λόγο». Μια νοσοκόμα έφερε στο Χιουζ μια ανθοδέσμη από τριαντάφυλλα, την οποία εκείνος άνοιξε με ευχάριστη ανυπομονησία. Λες να ήταν από την Τζ. Π.; Η κάρτα έγραφε: «Λυπάμαι πολύ, αγαπητέ μου Έβερετ». Ήταν απ’ αυτόν τον γλοιώδη, τον Τζ. Τ. Χ. Λη.
Ο Σπάατς πέταξε στο Νανσί για να συναντήσει τον Πάτον, ο οποίος καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα ανυπομονώντας να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του. Πίστευε πως είχε επαρκείς προμήθειες και τα κότσια να φτάσει στο Ρήνο, όμως «εκείνοι» δεν τον άφηναν. Ο Σπάατς έμεινε εκεί όλη τη νύχτα και την περισσότερη ώρα την πέρασε συζητώντας με τον Πάτον πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τις δυνάμεις που διέθετε σε κάποια επόμενη μάχη. Ο Πάτον του είπε πως, αν του παρείχαν επαρκή αεροπορική υποστήριξη, θα κρατούσε το πεζικό του πολύ πίσω, διασκορπισμένο, καλυμμένο μέσα σε ορύγματα. Μετά, θα έστελνε άρματα μάχης να ηγηθούν της αρχικής επίθεσης.
David Irving, Ο πόλεμος των στρατηγών, εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 457-458.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.