Ταξίδι στις «Νοητές αποικίες» του Ευάγγελου Ρουσάκη
Της
Ο Ευάγγελος Ρουσάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982 και μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πλέον ζει μόνιμα στην πόλη της Βαρκελώνης. Εκεί ολοκληρώνει τη διδακτορική του διατριβή στον τομέα της Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.
Ο κ. Ρουσάκης κάνει τα πρώτα του βήματα στον κόσμο της ποίησης, γράφοντας την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Νοητές αποικίες». Το πρώτο του βιβλίο ποιημάτων κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Ιωλκός και είναι αφιερωμένο «στον άνθρωπο που του έμαθε το “α”».
Υπάρχει μία στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, όπου κάθε άνθρωπος επιχειρεί να ξυπνήσει από το λήθαργο. Ο νους έρχεται σ’ επαφή με τις απτές διαστάσεις της καθημερινότητας και ζητά διαφυγή σε μέρη γόνιμα, παρθένα, που κανείς δεν έχει αγγίξει. Αυτές είναι οι «Νοητές αποικίες».
Ο ποιητής δεσμεύει τον αναγνώστη, θεωρώντας πως τον σέρνει μαζί του στους δρόμους απ’ όπου θέλει να τον περάσει για να τον κάνει κοινωνό των προβληματισμών του. Τον βάζει στον χώρο που τον ενδιαφέρει ως σημείο αναφοράς: στην πόλη με τα «πρέπει» της, που δημιουργεί άγχη.
Η ποίηση είναι το ταξίδι των φτωχών.
Αυτών που πρέπει να κόψουν το τσιγάρο
για να μην τους κόψουν το ρεύμα
κι εκείνων που σκέφτονται να ξεκινήσουν το τσιγάρο
για να μην τους κόψει η μοναξιά.
Έξω από τα τείχη του αστκού τοπίου, στα «προάστια»:
…είναι τέτοια η βοή του ανέμου,
που δεν αφήνει τον «προαστό» ν’ ακούσει τη φωνή του άστεως
προσπερνώντας ταχύτατα,
με μια μικρή δόση φόβου,
τον «άσημο» της πλατείας του.
Στη συνέχεια, πηγαίνει στο «κέντρο» του άστεως:
Πολυλπληθή κατασκευαστικά συγκροτήματα,
παντού τοίχοι.
Ένας σύγχρονος λαβύρινθος
με οικειοθελή συμμετοχή των εγκλωβισμένων του
και τοίχους σκουρόχρωμους απ’ τη βρομιά και το καυσαέριο.
Προχωρώντας στην άκρη της πόλεως, στο «πανόραμα»:
Στο κορυφαίο σημείο του αστικού τοπίου
όλα μοιάζουν πιο ξεκάθαρα.
Πληρώνεις κάτι παραπάνω,
αλλά αξίζει τον κόπο.
Όχι, δεν ειρωνεύομαι,
είναι αλήθεια πως εδώ, στην άκρη της πόλης,
εκούσια απομονωμένος,
δύνασαι να αναμετρηθείς με την πραγματικότητα.
Παρατηρούμε την τραγική φιγούρα του ανθρώπου, κρεμασμένο από τα τείχη που έκτισε ο ίδιος γύρω του.
Μάλιστα, ο ποιητής δηλώνει την άρνησή του να συμβιβαστεί με τους κανόνες των άλλων με ένα ηχηρό εγώ:
Εγώ αρνήθηκα να συμμετάσχω στο αλισβερίσι σας.
Όταν είχα να δώσω, έδινα,
χωρίς αποδείξεις και γραμμάτια.
…
Εγώ για εσάς ήμουν ένα χρεοκοπημένο κορμί,
ένα έμψυχο ομόλογο χωρίς μεταπωλητική αξία,
που η θέση του είναι στο σκαμνί,
ελπίζοντας ότι η τίσις στην ύβρη που επιτέλεσε
θα αποφέρει απόσβεση, με τον παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Ως πρώτη ποιητική συλλογή, θα έλεγα πως παρουσιάζει ενδιαφέρον και το περιεχόμενο, αλλά και το ύφος της γραφής. Ιδιαίτερη η γραφή, εύστοχο λεξιλόγιο και άμεση μεταδοτικότητα συναισθημάτων και εικόνων στον αναγνώστη σε έμμετρο και ελεύθερο στίχο. Ο λόγος του ποιητή διακριτικά αιχμηρός και καυστικός, λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Ο στίχος του ευανάγνωστος, δίνοντας την εικόνα μιας κοινωνίας ανάστατης και απροσανατόλιστης.
Θα κλείσω με το αγαπημένο μου κομμάτι από την ποιητική συλλογή «Νοητές αποικίες» και σας αφήνω να την ανακαλύψετε ολόκληρη βρίσκοντας την στις εκδόσεις Ιωλκός.
Το παντοτινό είναι τόσο όμορφο γιατί είναι στιγμιαίο.
Αν ο χρόνος καθόριζε την «ομορφία» και την ευτυχία
τότε τίποτα δεν θα υπήρχε,
το ψέμα θα είχε προλάβει να τα διαλύσει.
Δεν μπορώ να σας το αναλύσω πιο ξεκάθαρα,
μου αρκεί που το ζήσαμε,
εγώ κι εσύ.
Πηγή | Copyright: MaxMag |
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.