Η Ξανθή Κουγιάλη σε μία «Εκ βαθέων» συνέντευξη με το περιοδικό Literature, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση της ποιητικής της συλλογής «Πρόσθιος θάλαμος».
***
Για ποιον λόγο ασχοληθήκατε με τη γραφή;
Δεν νιώθω ότι υπήρξε συγκεκριμένος λόγος. Η γραφή προέκυψε στα δεκαπέντε μου αρχικά σαν στίχοι και στιγμιαίες σκέψεις που κάποιες φορές εξελίσσονταν σε μεγαλύτερα κείμενα. Τώρα που το σκέφτομαι, η ίδια μου η πορεία, μου προκαλούσε σκέψεις και εικόνες που είχα την ανάγκη να εκφράσω.
Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η συγγραφή για εσάς;
Σίγουρα δεν είναι κάτι σταθερό. Είναι ημέρες που δεν έχω κάτι να πω και να επικοινωνήσω και εκείνες τις ημέρες η συγγραφή είναι δύσκολη. Υπάρχουν όμως στιγμές και συναισθήματα που ξαφνικά κάνουν την συγγραφή πολύ εύκολη. Αυτό που έβρισκα πάντα δύσκολο αλλά και μαγικό στην συγγραφή είναι ο τρόπος που βρίσκει κανείς να πει αυτά που θέλει.
Μοιραστείτε μαζί μας τη στιγμή που αποφασίσατε να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο.
Η απόφαση δεν προέκυψε μέσα σε μια στιγμή. Ήταν μια σκέψη και δισταγμός ετών. Νομίζω πως η πιο ουσιαστική συζήτηση είχε να κάνει με εκείνα που με κάνουν να μην το γράφω και οι απαντήσεις που πήρα και έδωσα. Χαίρομαι που άφησα πίσω αυτούς τους φόβους και τις αμφιβολίες γιατί γράφοντάς το έφυγε από πάνω μου το βάρος του ανεκπλήρωτου.
Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει το βιβλίο σας όταν το τελειώσετε;
Αυτή ίσως είναι η πιο δύσκολη ερώτηση για εμένα. Ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει το βιβλίο μου και ο οποίος δεν ξέρω καν αν το διαβάζει, μπορώ να πω πως δεν είναι ούτε φίλος ούτε οικογένεια και αυτό είναι το μόνο που μπορώ να απαντήσω.
Εμπεριέχουν οι ήρωές σας ένα κομμάτι του εαυτού σας και σε ποιον βαθμό;
Η ποίηση που γράφω πάντα εμπεριέχει ολόκληρο τον εαυτό μου και εάν όχι ολόκληρο έχει σίγουρα τα ειλικρινέστερα κομμάτια του. Σε ένα ποίημα δεν μπόρεσα ποτέ να βάλω όλες τις πτυχές του εαυτού μου, κατάφερα όμως να εξελίξω μια σκέψη και κατ’ επέκταση εμένα την ίδια.
Απευθύνεστε σε συγκεκριμένο πρόσωπο όταν γράφετε ένα βιβλίο;
Περνάνε πρόσωπα από το κεφάλι μου αλλά δεν κατακλύζουν ολόκληρο το βιβλίο. Είναι πρόσωπα της καθημερινότητάς μου, είμαι εγώ η ίδια και είναι και τα κομμάτια που επιλέγω να εκφράσω από τον καθένα στο κάθε ποίημα. Αυτά τα πρόσωπα μπορεί να περιπλέκονται σε κάθε στίχο και φράση, είναι φορές όμως που επιλέγω ένα συγκεκριμένο άτομο.
Έχετε αγωνία για τις αντιδράσεις των αναγνωστών σας;
Με ενδιαφέρει σίγουρα πως αντιλαμβάνονται οι αναγνώστες αυτά που γράφω. Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν έχει καμία σημασία για εμένα. Αγωνία όμως δεν έχω. Νομίζω πως γράφοντας τον ΠΡΟΣΘΙΟ ΘΑΛΑΜΟ προετοιμάστηκα ταυτόχρονα για το γεγονός ότι είναι πιθανό να μην αρέσει σε όλους και να μην τους αγγίζει. Είναι λογικό θεωρώ. Το βιβλίο μιλάει για την θλίψη, την αποτυχία αλλά και την ενδυνάμωση που προκύπτει μέσα από την ζωή και την σκέψη και θα ήταν παράλογο να μην έχω υπολογίσει την αποτυχία αυτής της προσπάθειας.
Πόσο τολμηρή είστε στη γραφή σας; Θέτετε περιορισμούς στον εαυτό σας λόγω κοινωνικών συμβάσεων;
Την θεωρώ αστεία ερώτηση. Αν έβαζα περιορισμούς στον εαυτό μου μέσα στην γραφή δεν θα ήταν ο χώρος στον οποίο αισθάνομαι απόλυτα ελεύθερη. Άρα θεωρώ πως είμαι αρκετά τολμηρή να πω αυτά που θέλω, με τον τρόπο που θέλω, ανεξάρτητα από το αν ακούγονται όμορφα ή ποιητικά.
Από τι πάσχει κατά την γνώμη σας η ελληνική λογοτεχνία;
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω. Το ερώτημά μου είναι “είναι ανάγκη να πάσχει από κάτι;”. Σαν ιατρός στο επάγγελμα θα ήθελα πέρα από την νόσο να βλέπω και την υγεία μέσα στην ελληνική λογοτεχνία η οποία ακόμα υπάρχει, εξελίσσεται και αναγνωρίζει όμορφους και ταλαντούχους ανθρώπους. Είναι κρίμα να υποβαθμίσω αυτό που την κάνει να είναι αυτό που είναι.
Ποια ήταν η αφορμή για το τελευταίο σας βιβλίο;
Αφορμή ήταν οι συζητήσεις που έκανα, αυτά που έζησα και τα ερωτήματα που γεννήθηκαν μέσα μου. Το βιβλίο μου σίγουρα δεν δίνει απαντήσεις σε όλα και δεν ήταν αυτός ο στόχος. Πιο πολύ ήταν ένα πρώτο βήμα προς κάτι αβέβαιο που λέγεται ποίηση, ένα ξεκίνημα προς μια κατεύθυνση και γι’ αυτό ο τίτλος του θεωρώ πως είναι πετυχημένος και πολύπλευρος.
Απογοήτευση και ενδυνάμωση μέσα σε ένα παιχνίδι αγάπης.
Η ζωή και ο θάνατος, η μοναξιά, ο έρωτας, η θλίψη και η αναζήτηση ενώνονται παρά τις αντιθέσεις τους.
Η πολύπλοκη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας παράγει φιλοσοφικά ερωτήματα πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί αλλαγής και ελπίδας.
Η δημιουργός αποτυπώνει τις σκέψεις της μέσα από αποσπασματικά ποιήματα με συναισθηματικό και ειλικρινή χαρακτήρα.
Στα ποιήματα του βιβλίου εξελίσσεται ο περιοριστικός χωροχρόνος της ύπαρξης γεμάτος ελευθερία, ανακάλυψη, τέχνη και ομορφιά.
Η Ξανθή Κουγιάλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Ασχολείται με τη μουσική, το κλασικό τραγούδι και γράφει κυρίως ποίηση. Ο Πρόσθιος θάλαμος αποτελεί την πρώτη της ποιητική συλλογή.
Πηγή | Copyright: Literature
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.