Τριαντάφυλλα με μπακαλιάρο | Κουτρουμάνη, Νάγια

Η συλλογή διηγημάτων της Νάγιας Κουτρουμάνη, «Τριαντάφυλλα με μπακαλιάρο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), παρουσιάζεται στο «ItravelPoetry», με ένα απόσπασμα.

…Ήσασταν αδύναμοι γιατί ήσασταν πρωτάρηδες στον έρωτα. Σας σάρωσε σαν τσουνάμι. Στην ουσία, δεν ήσουν διαφορετική από ένα σωρό ερωτευμένους. Αλλά ήσουν σίγουρη ότι ένα τέτοιο θαύμα συμβαίνει μόνο σε εσάς. Μόνο σε εσένα…

«Τριαντάφυλλα με μπακαλιάρο», Νάγια Κουτρουμάνη, εκδ. Ιωλκός, σελ. 105.

 

***

Τριαντάφυλλα με μπακαλιάρο

Δώδεκα ιστορίες για τον ανεκπλήρωτο έρωτα που σαν μυθικό τέρας απλώνει τα πλοκάμια του γύρω, αγνοώντας τους φυσικούς κανόνες που διέπουν το σύμπαν.

Η αναζήτηση του μάταιου έρωτα γίνεται εμμονή για τους ήρωες. Οι φαντασιώσεις τους καθημερινότητα. Η καθημερινότητά τους καλλιεργεί την αμφιβολία για το τι υπάρχει πραγματικά. Ακόμη και για το αν υπάρχουν αυτοί οι ίδιοι. Τα πάντα φωτίζονται κάτω από ένα στρεβλό φως σε μια αυταπάτη του χώρου, του χρόνου και της σάρκας.

Εντέλει δεν είναι ο θάνατος, αλλά ο έρωτας που παίρνει τις ψυχές στον άλλον κόσμο.

 

***

Για τη συγγραφέα

Η Νάγια Κουτρουμάνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία και διαφήμιση στο Λονδίνο κι εργάστηκε στο δημιουργικό κομμάτι της διαφήμισης σε Λονδίνο, Αθήνα, Λευκωσία και Μινσκ, κερδίζοντας αρκετά βραβεία δημιουργικότητας. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς και συμπεριληφθεί σε συλλογές διηγημάτων. Το διήγημά της «Underground» έχει επιλεχθεί ως βάση για ταινία μικρού μήκους animation. Η συλλογή διηγημάτων Τριαντάφυλλα με μπακαλιάρο είναι το πρώτο της βιβλίο.

 

***

Στο Τριαντάφυλλα με μπακαλιάρο, της Νάγιας Κουτρουμάνη, οι ιστορίες σε πολλά σημεία μοιάζουν με όνειρο αλλά και δεν είναι. Στην αλληλεπίδραση χώρου, χρόνου και σάρκας, η προοπτική μιας «απρόσωπης» αναγέννησης ελάχιστα παρηγορεί. Συχνά, η επίγνωση της θνητότητας παραείναι τρομακτική κι όταν το ανεκπλήρωτο γίνεται βρόχος, η ρευστότητα και το αδιανόητο κυριαρχούν. Οι άνθρωποι, κι όταν ακόμη αγαπούν προσδοκώντας κάτι επιτέλους ν’ αλλάξει, δεν παύουν να νιώθουν εγκλωβισμένοι. Οι πόλεις (τους) μοιάζουν με μηχανές του γκαζόν που έχουν σκοπό να κάνουν τα πάντα ομοιόμορφα, χωρίς ν’ αφήνουν τίποτε να είναι πιο ψηλό, πιο παχύ, πιο στραβό. Η θλίψη ενισχύει φανταστικά πετάγματα και η σιωπή γίνεται όλοι μαζί οι γήινοι απόηχοι.

Πηγή | Copyright: Εφημερίδα των Συντακτών | Χρύσα Φάντη

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.