Το τραγούδι του ερωδιού | Λίλλυ Κοτσώνη | Ποίηση | Trailer
Το trailer της ποιητικής συλλογής «Το τραγούδι του ερωδιού», της Λίλλυς Κοτσώνη, από τις εκδόσεις Ιωλκός.
 
 

 
***
 
Τριάντα οκτώ πινελιές σκέψης αποτυπωμένες στο χαρτί – άλλοτε χρωματιστές, άλλοτε ασπρόμαυρες. Συναισθήματα και καταστάσεις που όλοι έχουμε ζήσει κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής μας. Αναμνήσεις και εικόνες που μας συνοδεύουν στο χρόνο.
 

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ

Σωπαίνω μην ταράξω το σούρουπο,
το στόμα κλείνω ερμητικά να μη βραδιάσει.

Ζεστά κύματα οι λέξεις δραπετεύουν απ’ το στήθος μου,
στο λαιμό ανεβαίνουν,
τις χορδές καίνε και χτυπούν στον ουρανίσκο.

Τα χείλη σφίγγω
σαν χείμαρρος καυτός μην πεταχτούν
και σε τρομάξουν.

Τη λάβα καταπίνω·
φλέγομαι.

Άδικα πάλι πέρασε το απόδειπνο.

 
***
Για τη συγγραφέα
 
Η Λίλλυ Κοτσώνη, με καταγωγή από τη Λακωνία, γεννήθηκε, μεγάλωσε κι εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία. Το «Τραγούδι του Ερωδιού» (εκδόσεις Ιωλκός, 2019) είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
 
***

«Το τραγούδι του ερωδιού» (εκδόσεις Ιωλκός, 2019) είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή, που έρχεται μετά από πολλά χρόνια σιωπής, η οποία έπρεπε να πάψει να κυριεύει την ύπαρξή μου, πριν να είναι πολύ αργά.

Οι στίχοι μου είναι για μένα έκφραση μια βαθύτερης ανάγκης να περιγράψω αυτά που αισθάνομαι κι αυτά που συμβαίνουν σε μένα αλλά και στους ανθρώπους που παρατηρώ γύρω μου, στην οικογένειά μου, στις φιλικές συντροφιές, στο δρόμο. Γράφω για να συνεχίσω να ονειρεύομαι, να θυμάμαι, να ελπίζω, ν’ αγαπώ, να ζω.

Έδωσα στη συλλογή τον τίτλο «το τραγούδι του ερωδιού» από έναν τραυματισμένο μεγάλο μπλε ερωδιό που βρήκαμε έξω απ’ το παράθυρο του γραφείου μου. Το πανέμορφο πουλί προφανώς στο ταξίδι του τη νύχτα, έπεσε πάνω στον ψηλό τοίχο του κτιρίου κι έσπασε το φτερό του. Τον πιάσαμε προσεκτικά, τον περιποιηθήκαμε και τον πήγαμε στους ειδικούς για να τον αναλάβουν. Ο ερωδιός έγινε γρήγορα καλά και συνέχισε το ταξίδι του.

Όμως αυτά τα μάτια του ερωδιού που έμοιαζαν ανθρώπινα και κοιτούσαν φοβισμένα, συμβόλιζαν για μένα, όπως τα είδα, όλες τις ευγενικές ψυχές που μέσα στη πολύβουη πόλη ξεκινούν το μακρινό τους ταξίδι εκεί έξω, αλλά σε κάποιο πέταγμα, μπορεί να σπάσουν τα φτερά τους πάνω σε υψωμένους τοίχους. Και με άγγιξαν βαθιά γιατί γράφω γι αυτές τις πληγωμένες φτερούγες που τις σπάει η αδιαφορία, η απώλεια, ο άτυχος έρωτας αλλά τις γιατρεύει η φροντίδα, το νοιάξιμο και η αγάπη.

Βέβαια αισθάνομαι πολύ μικρή μπροστά «στης Ποίησης τη σκάλα» αλλά όπως είπε ο Κωνσταντίνος Καβάφης μέσα από τα λόγια του δάσκαλου Θεόκριτου στο νέο ποιητή Ευμένη που παραπονιόταν γιατί είχε γράψει μονάχα ένα ειδύλλιο:

«Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

Πηγή: Fractal

***

 
 
—Στα βιβλιοπωλεία—
 
Κάμερα-Αφήγηση: Μπρικένα Γκίστο
Μοντάζ: Δημήτρης Βαβάτσης
Μουσική: Wandering Soul – Asher Fulero
Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.