στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ

11/4/1945: Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ, στη Γερμανία, σφραγίζεται από τις αμερικανικές συμμαχικές δυνάμεις. Η φρίκη, όμως, δε θα σβήσει ποτέ!

 

***

Μπούχενβαλντ

 

Σε έναν κατάφυτο λόφο περίπου δέκα χιλιόμετρα απ’ τη Βαϊμάρη, που ήταν ένας απ’ τους ναούς της γερμανικής κουλτούρας και ελευθερίας, χτίστηκε το Καλοκαίρι του 1937 ένα νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το Νταχάου και το Ζαχσενχάουζεν έκαναν χρυσές δουλειές και έτσι ο Χίτλερ θέλησε να φτιάξει ένα ακόμη «μπουντρούμι της δημοκρατίας» στην κεντρική Γερμανία.

Για περίπου οκτώ χρόνια, το στρατόπεδο αυτό αποτελούσε τόπο για καθημερινές βαρβαρότητες και κτηνωδίες. Οι τρόφιμοι χρησιμοποιούνταν σε πειράματα σαν ινδικά χοιρίδια. Χιλιάδες κρατούμενοι εκτελούνταν με πυροβολισμό. Πολλοί τρόφιμοι που είχαν τρελαθεί απ’ τη δυστυχισμένη και φρικιαστική ζωή τους, έτρεχαν προς τις σειρές των φρουρών όταν δούλευαν έξω σε ομάδες εργατών, παρακαλώντας τους θερμά να τους σκοτώσουν, αφού ο θάνατος θα ήταν η μόνη ανακούφιση απ’ τα σωματικά και ψυχικά βάσανα.

Φρίκη

Στο Μπούχενβαλντ τους κρατούμενους, τους συνέτριβαν με πέτρες, τους έπνιγαν σε κοπριά, τους μαστίγωναν, τους άφηναν να λιμοκτονήσουν, τους ευνούχιζαν και τους ακρωτηρίαζαν. Δεν ήταν όμως μόνο αυτά. Κάθε τρόφιμος που είχε κάποιο τατουάζ, έπρεπε να πηγαίνει στο ιατρείο. Στην αρχή, κανείς δεν ήξερε το λόγο, αλλά το μυστήριο λύθηκε σύντομα. Όσοι είχαν στο δέρμα τους τα πιο καλλιτεχνικά διακοσμητικά σχέδια, κρατούνταν και στη συνέχεια σκοτώνονταν με ενέσεις που τους έκανε ένας απ’ τους «Κάπο», ο Καρλ Μπέιγκς.

Ύστερα, το πτώμα περνούσε στα χέρια του παθολογικού τμήματος, όπου αφαιρούνταν το δέρμα και επεξεργαζόταν. Τα ολοκληρωμένα προϊόντα, δίνονταν στη σύζυγο του διοικητή, Ίλζε Κοχ, η οποία έφτιαχνε απ’ αυτά αμπαζούρ, εξώφυλλα βιβλίων και γάντια.

Μια ακόμη ανακάλυψη που έγινε στο Μπούχενβαλντ, όταν έφτασε ο Αμερικανικός Στρατός τον Απρίλιο του 1945, ήταν τα διατηρημένα κρανία πολλών εκ των θυμάτων. Κάποιος απ’ το στρατόπεδο είχε αφαιρέσει τα κεφάλια από τα πτώματα δυο Πολωνών που είχαν απαγχονιστεί, επειδή διατηρούσαν σεξουαλικές σχέσεις με κορίτσια απ’ τη Γερμανία. Τα κόκαλα του κρανίου τους είχαν αφαιρεθεί και τα κεφάλια ήταν ζαρωμένα, ταριχευμένα και διατηρημένα. Τα κεφάλια είχαν το μέγεθος γροθιάς και τα μαλλιά και τα σημάδια απ’ το σκοινί ήταν ακόμη εκεί.

Λόρδος Ράσελ του Λίβερπουλ, «Η μάστιγα του ναζισμού», εκδόσεις Ιωλκός, σελ.246-247.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.