Ρίψη ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι

9/8/1945: Οι Αμερικανοί, τρεις ημέρες μετά τη Χιροσίμα, ρίχνουν τη δεύτερη ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι. Η ανθρωπότητα θρηνεί ξανά και ξανά…

***

Γιατί λοιπόν χρειαζόταν να προχωρήσουν ακόμα πιο πέρα – ρίχνοντας δύο ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι; Ο Λε Μέι θα μπορούσε πολύ εύκολα να χτυπήσει και τους δύο αυτούς στόχους με συμβατικές βόμβες. Σαν να ήθελαν να τονίσουν ακριβώς αυτό, το Τόκιο πυρπολήθηκε με εμπρηστικές βόμβες μια τελευταία φορά, στις 14 Αυγούστου, από μια αρμάδα περισσότερων των 1.000 αεροπλάνων. Την επόμενη αυτής της επίθεσης ήταν που μεταδόθηκε ραδιοφωνικά η απόφαση του Αυτοκράτορα να συνθηκολογήσει, και όχι την επόμενη της Χιροσίμα. Κατά πάσα πιθανότητα, η σοβιετική απόφαση να σβήσει τις ελπίδες των Ιαπώνων για μεσολάβηση και να επιτεθεί στην Ιαπωνία, ήταν αυτή που έπεισε τους πάντες, εκτός από τους πιο αδιόρθωτους αδιάλλακτους, ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει.

Η ήττα στον Ειρηνικό είχε μικρότερη σημασία για τους Ιάπωνες στρατηγούς από την κατάρρευση της πολύ παλαιότερης θέσης τους στη Μαντζουρία και την Κορέα. Όντως, η σοβιετική απόβαση στο Σικοτάν, όχι μακριά από το κυριότερο βόρειο νησί της Ιαπωνίας, το Χοκάιντο, ήταν αυτή που ανάγκασε τους στρατιωτικούς να υπογράψουν επιτέλους το επίσημο έγγραφο της παράδοσης. Μερικές φορές, οι ιστορικοί ερμηνεύουν την απόφαση του Χάρι Τρούμαν να χρησιμοποιήσει την ατομική βόμβα εναντίον της Ιαπωνίας, σαν ένα είδος προειδοποιητικής βολής που είχε την πρόθεση να τρομάξει τη Σοβιετική Ένωση σε ένα εκρηκτικό προανάκρουσμα του Ψυχρού Πολέμου. Άλλοι υποστηρίζουν ότι, έχοντας δει να δαπανώνται στο «Σχέδιο Μανχάταν» 2.000.000.000 δολάρια, ο Τρούμαν αισθάνθηκε την υποχρέωση να δικαιολογήσει όλα αυτά τα λεφτά με ένα μεγάλο «μπαμ».

Όμως, αν αφήσουμε κατά μέρος την τεχνολογία που διέκρινε τις βόμβες που ρίχτηκαν στις 6 και τις 9 Αυγούστου –και τη ραδιενέργεια που άφησαν πίσω τους– η καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι ήταν απλώς το αποκορύφωμα πέντε χρόνων συμμαχικών στρατηγικών βομβαρδισμών. Οι άνθρωποι που σκοτώθηκαν αμέσως μόλις εξερράγη η βόμβα με το παρατσούκλι «Μικρό Αγόρι» στα 362 μέτρα πάνω από τη Χιροσίμα, το πρωί της 6ης Αυγούστου, ήταν χοντρικά ίσοι με αυτούς που είχαν σκοτωθεί στη Δρέσδη έξι μήνες νωρίτερα, αν και, ως το τέλος του 1945, το κόστος σε ζωές των Ιαπώνων είχε αυξηθεί πολύ περισσότερο, φτάνοντας τις 140.000 ανθρώπους στη Χιροσίμα και τις 70.000 στο Ναγκασάκι.

Niall Ferguson, «Ο πόλεμος στον κόσμο», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 893-894.