Ποιητικές συλλογές στις «Ιστορίες βιβλίων» | Youtube

Ποιητικές συλλογές των εκδόσεων μας παρουσιάζει η Μαρία Λιάκου, στο κανάλι της στο Youtube, «Ιστορίες βιβλίων».

 

 

Λίγα λόγια για τις ποιητικές συλλογές:

Εικόνες ψυχής | Μαρία Δάτσικα

Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή εμφανίζονται στον αναγνώστη εικόνες που αναβλύζουν από την ψυχή. Εικόνες ιδωμένες μέσ’ από έναν φακό που εξερευνά για πρώτη φορά το παρθένο έδαφός της και συντελείται η Πρώτη λήψη (Πρώτο πλάνο). Είναι, λοιπόν, εικόνες εαυτού, έρωτα, αγάπης, προδοσίας, συγχώρεσης, αξιών, απώλειας, φθοράς, ματαίωσης, υπαρξιακής αγωνίας, που ενδεδυμένες με το συναίσθημα, καλούν τον αναγνώστη να νιώσει και να αφουγκραστεί προβληματισμούς της ανθρώπινης ύπαρξης.

 

 

 

 

Άνευ | Σταύρος-Αντώνιος Κουβαράς

Το Άνευ μορφοποιήθηκε σε εκείνες τις στιγμές της ζωής, που το μόνο που απομένει είναι η κλονισμένη μας πίστη. Είτε στον πάτο, σημείο εκκίνησης αντίστροφης πορείας, είτε στην κορυφή, επίσης σημείο εκκίνησης αντίστροφης πορείας. Είτε σε στιγμές ραθυμίας, κάτω από ένα δέντρο, όπου το μήλο της γνώσης-επινόησης έρχεται κατακέφαλα. Αποτελεί το απόρριμμα μιας περιπλάνησης χρόνων, τόπων, συναντήσεων, προσδοκιών, ματαιώσεων, εκπλήξεων. Η συλλογή συνιστά παράκληση και ευχή συμμετοχής στον ποιητικό διάλογο, αλλά και στην εύρεση της αλήθειας κάθε ατόμου.

 

 

 

Αλγερίες | Αντρέας Μαντάς

 

Οι Αλγερίες είναι η αναζήτηση μιας τέταρτης διάστασης που τη στεγάζει μια πέμπτη. Είναι έντεκα ποιήματα σε πεζό ή αλλιώς έντεκα επιστολές με λοξή ποιητική ματιά, οι οποίες πλαισιώνονται από είκοσι δύο φωτογραφίες. Το βιβλίο αποτελεί έναν αυτοβιολογικό απολογισμό. Ο αναγνώστης θα το δει σαν μια κινηματογραφική σπονδυλωτή ταινία. Οι ιστορίες, που δεν είναι ακριβώς αφήγηση, συνθέτουν την ποίηση του παρόντος. Είναι το άδειασμα, με ψελλίσματα, μιας μνήμης ακατέργαστης, τρυπημένης σαν σουρωτήρι, όπου ανακατεύονται άτακτα θραύσματα και ατελείς εικόνες από το παρελθόν. Οι Αλγερίες είναι σαν μία πέτρα που τη ζεσταίνει ο ήλιος ή το κυπαρίσσι που το μεγαλώνει ο ανοιχτός ουρανός. Είναι το ζεστό ψωμί που μαλάζει κάποιος, είναι εκείνοι που κλείνουν ολόκληρη τη ζωή τους ανάμεσα σε λουλούδια και κολόνες.

 

Αντιμονόγραμμα και άλλα | Άννα Κοκκινίδου

Ποιήματα που στοιχειώνουν, σαν παιδιά που περιμένουν να γεννηθούν. Κρυφοκοιτάζοντας μέσα από τους στίχους στην ψυχή της ποιήτριας, ο αναγνώστης ανακαλύπτει με άγρια χαρά τις πολλαπλές κορυφώσεις, που με απαράμιλλη γενναιοδωρία του επιφυλάσσει και χτυπάει φλέβα. Το τραύμα, ως conditio sine qua non του ποιητικού της σκέπτεσθαι, συνεπαίρνει τον αναγνώστη-παρατηρητή ως συμμέτοχο, συνένοχο και συνοδοιπόρο, έως την ψυχοθεραπευτική κάθαρση –την επιτακτική ανάγκη του αναγνώστη της ποίησης.

 

 

Τα προμηθή | Χρήστος Τζανάκος

Στη δεύτερη ποιητική συλλογή του Χρήστου Τζανάκου, αφέλειες ψελλίζουν στην μνήμη… στην ονείρωξη την εκπνοή. Η σκηνή ανοίγει σε βεστιάρια σεληνιακά με γίγαντες νύφες να απλώνονται στο Οροπέδιο του Βώλακα. Εκεί, οι Ληνοβάτες γονατίζουν μπροστά στο όνειδος του πλειστηριασμού καθώς μια πυγολαμπίδα βαπτίζει την παύση στο καρνάγιο ψυχικών αναζητήσεων. Τα Προμηθή διαχέουν με πρόθεση αφοριστική το αειφώς εδώ στο θάμβος του νοερού που τα βήματα αγκυλώνονται στα καρμικά. Η νέα αυτή ποιητική συλλογή μάς υπόσχεται το ταξίδι ως αυτοσκοπό χωρίς κανένα προορισμό· στα ζαρωμένα των κυμάτων κοσμαγοί, ερευνητές εαυτών.

 

Λαβωμένος ίαμβος | Χρίστος Χ. Λιάπης

Ο δημιουργός πραγματεύεται τον χρόνιο πόνο, τη φθορά, την απώλεια και τις αντίρροπες δυνάμεις του έρωτα, της έμπνευσης και της δημιουργίας. «Έρως και Ψυχή· ή αλλιώς, του έρωτα και του θανάτου, / το λέγαν και έτσι πριν το κλέψουν, πριν ο καιρός σε κλέψει… Ας κάψουμε, λοιπόν, χρυσάνθεμα / που διώχνουν τα επίμονα λεπιδόπτερα των αναμνήσεων».

 

 

 

 

Αυτόφωτα είδωλα | Κ. Πιριπίτση

Η δημιουργός μάς συστήνεται μέσα από την παραστατική, ευρηματική, ρεαλιστική, φιλοσοφημένη και ρομαντική ματιά της. Συναισθήματα και σκέψεις για τη ζωή, την αγάπη, την κοινωνία και τα ιδανικά του σύγχρονου κόσμου μετατρέπονται σε ποιητικό λόγο, που πλάθει ευφάνταστες εικόνες και ζωντανεύει την πάλη μεταξύ αξιών και ανθρώπινων αδυναμιών. Ένα ταξίδι σύντομων ποιητικών αναζητήσεων που αποτυπώνει τη ζωή όπως είναι, αλλά και όπως θα έπρεπε να είναι.

 

 

 

Σιωπή που μιλά | Ταξιάρχης Χαλάτσης

Ο άνθρωπος γεννιέται, πεθαίνει και ενδιάμεσα προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο. Να αγαπήσει, να πονέσει, να μάθει, να ικανοποιήσει τα πάθη του, να παρηγορηθεί, να συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου. Ίσως η ποίηση να είναι κάποια λύσις, ώστε η ζωή μας να γίνει πιο υποφερτή. Ίσως τα αναπάντητα ερωτήματα που μας συνοδεύουν από την αρχή να γίνουν λιγότερο βασανιστικά. Ο δημιουργός προσπαθεί να βάλει λέξεις στη σειρά, ώστε οι προτάσεις που σχηματίζονται να έχουν κάποια σημασία, αναζητώντας την ουσία μέσα σ’ έναν κόσμο που αρκετές φορές δείχνει να μην έχει νόημα.

 

 

 

 

Για τις ποιητικές συλλογές: https://iolcos.gr/eshop/katigoria/poiisi/