8/9/1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ανακωχή με την Ιταλία ανακοινώνει ο Αμερικανός στρατηγός Αϊζενχάουερ.
***
Η Ιταλία θεωρείτο ευρέως ως ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας του Άξονα. Αυτός ήταν ο λόγος που, κατόπιν επιμονής του Τσόρτσιλ, οι συμμαχικές αποβάσεις του Ιουλίου του 1943 είχαν ως στόχο τους τη Σικελία. Η λογική του αποδείχτηκε ακλόνητη. Μέσα σε 15 μέρες, η δυσαρέσκεια απέναντι στο καθεστώς του Μουσολίνι έφτασε σ’ ένα πυρετικό αποκορύφωμα. Έπειτα από μια συνεδρίαση του Φασιστικού Γενικού Συμβουλίου, στις 24 Ιουλίου, ο Μουσολίνι απομακρύνθηκε. Με την έγκριση του βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ, ο Ντούτσε συνελήφθη, φεύγοντας μετά από μια βασιλική ακρόαση και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, κρατούμενος στα βουνά του Γκραν Σάσο. Στην κεφαλή της κυβέρνησης τον αντικατέστησε ο Στρατάρχης Πιέτρο Μπαντόλιο (1871-1956).
Για ένα διάστημα, ο κύκλος του Μπαντόλιο έλπιζε ότι υπήρχαν περιθώρια για ελιγμούς. Στο κάτω-κάτω, η Ιταλία είχε αλλάξει στρατόπεδο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ίσως μπορούσε να το ξανακάνει. Αυτή η φορά αποδείχτηκε διαφορετική. Οι Δυτικοί Σύμμαχοι επέμειναν στην αρχή της Καζαμπλάνκας περί «άνευ όρων παράδοσης» ή τίποτα. Οι Γερμανοί επέμεναν στα δικά τους σχέδια, αγνοώντας σχεδόν ολότελα τους ανθρώπους του Μπαντόλιο. Το Καλοκαίρι του 1943, αύξησαν τον αριθμό των μεραρχιών της Βέρμαχτ στην Ιταλία, από 7 σε 18 και αντιμετώπισαν το δικό τους μισό της χώρας σαν κατεχόμενη περιοχή. Το Σεπτέμβριο κατέλαβαν τη Ρώμη, κάνοντας τον Μπαντόλιο να σπεύσει στα νότια, στο Μπρίντεζι, όπου η κυβέρνησή του ζήτησε την προστασία των Συμμάχων. Από πολιτική άποψη, αυτή είχε φτάσει στο τέλος του δρόμου. Αφού υπέγραψε (με απόλυτη μυστικότητα) τους όρους μιας «μικρής ανακωχής» στις 3 Σεπτεμβρίου, πέταξε στη Μάλτα για να υπογράψει τη «μεγάλη ανακωχή» στις 29. Η Ιταλία ήταν πια διαιρεμένη σε δύο ζώνες στρατιωτικής κατοχής. Τη συμμαχική ζώνη στο νότο, και τη γερμανική ζώνη στο βορρά.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.