Η ποιητική συλλογή της Μαρίας Μπουρμά, «Νησί που ψάχνει χάρτη» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), παρουσιάζεται στο Fractal, με την κριτική της Μαρίας Λιάκου.
***
Αφού δεν σώζεται το σώμα, ας σωθεί η μνήμη
Γράφει η Μαρία Λιάκου //
Μια ποιητική συλλογή αφιερωμένη «στις ματαιώσεις». Αποτελείται από μικρά σε έκταση ποιήματα που συνομιλούν με την θέαση της ζωής μέσα από μια ρωγμή- θα έλεγα. Μια «αυτοβιογραφική ποίηση» που με λίγες λέξεις απαντά στις ανθρώπινες συνθήκες και δημιουργεί νέες σκέψεις και διασυνδέσεις στον αναγνώστη.
Εσύ, της ζωής σχοινοβάτης.
Εσύ, ο δημιουργός της και το τραύμα.
*
Δυο εαυτούς
στην πλάτη κουβαλώ.
Σκοτώνω τον ένα.
Σε κουτιά κλείνω το θυμό.
Λες κι η ζωή δε μου ’χει μάθει
ν’ αφήνω πάντα αυτό που αποκτώ.
(Ο άλλος εαυτός πάντα σε αναμονή.)
Η Μαρία Μπουρμά αναζητά στις προσωπικές εσοχές της, καταστάσεις που «σημαδεύουν» και γίνονται ποίηση με την γραφή της.
«… Αφού δεν σώζεται το σώμα, ας σωθεί η μνήμη» (σελ.41).
Οι γκρίζες ζώνες
Μια ποίηση που δεν καταναλώνεται σε αναμνήσεις αλλά χαρτογραφεί με επιτυχία πτυχές της. Γιατί η ματαίωση γίνεται συχνά εφαλτήριο για να μετατραπεί σε δύναμη και προσωπική γνώση. Οι γκρίζες ζώνες μας, μας οδηγούν σε αναβάθμιση εαυτού. Αυτό το προσωπικό υλικό των ματαιώσεων η Μαρία Μπουρμά το κάνει ποιητικό έργο.
Ως παρατηρητής ζωής «… Μάτια περισκοπικά μέλι στάζουν …» η Μαρία Μπουρμά ανασυνθέτει στιγμές. Πιάνει το νήμα της ζωής ακόμα και όταν οι καταστάσεις δεν καταπίνονται εύκολα.
«Σκύβω να πιάσω την κλωστή μα είναι κομμένη» (σελ. 28).
Μια άλλη ιστορία δημιουργεί με τον λιτό λόγο της και η μύχια αποτύπωση του αποτελεί νέο δημιουργικό υλικό. Αναρωτιέται:
«… Θα περιμένει; Θα τελειώσει; Θα ξαναρχίσει;»
Στα ποιήματα της υπάρχει η βύθιση και η λύτρωση.
«Τη μία σε βυθίζουν,
την άλλη συνθλίβουν.
Ναυαγός» (σελ. 21).
Πετυχημένος κατά την γνώμη μου και ο τίτλος της συλλογής.
Υπάρχουν βαθιές ψυχολογικές αναφορές και ένας ανοιχτός διάλογος με τον αναγνώστη χωρίς να απουσιάζει και το στοιχείο της εξομολόγησης θα έλεγα.
Ο τόπος της Μαρία Μπουρμά αιωρείται, αν και υπάρχει αναφορά σε ένα ποίημα της:
Παράξενο κολλάζ
η πολυκατοικία απέναντι.
Το ένα μάτι της
πόρτα ανοιχτή,
η άλλη κλειστή.
Παρατηρώ προσεκτικά.
Μαθήματα εξ αποστάσεως.
Για να ανοίξω
κάποια μέρα
το παράθυρο μέσα μου. (σελ. 25)
Εσώ-τοπος
Ουσιαστικά όμως στεκόμαστε όσο διαβάζουμε την συλλογή στο εσώ-τοπο της και λιγότερο στην διερεύνηση του γεωγραφικού χώρου (πόλη-περιφέρεια).
Αποτελεί σίγουρα ευχάριστη έκπληξη με αυτή την πρώτη ποιητική της συλλογή. Κατορθώνει τα δύσκολα συναισθήματα του φόβου, του πόνου, αλλά και καταστάσεις ζωής να τις αποδίδει με λίγες λέξεις στο χαρτί με επιτυχία. Τίποτα επιφανειακό στην γραφή της αλλά κάτι «βαθύ» που ο αναγνώστης καλείται να το ανακαλύψει.
Κάθε νύχτα επίμονα έρχεται. Ιστούς μπλέκει στα μάτια μου. Αν κουνηθώ, μου δένει τ’ ακροδάχτυλα. Αν φωνάξω, μου σφραγίζει το στόμα, Μέσ’ από την καλειδοσκοπική της όραση ασπρόμαυρες σκηνές ζωής με άλλα «ίσως».
Μια πολύ φροντισμένη έκδοση από τις εκδόσεις Ιωλκός. Έργο εξωφύλλου: Χρ. Χρίστου.
H Μαρία Μπουρμά γεννήθηκε το 1986 και κατοικεί στην Ορεστιάδα Έβρου. Έχει σπουδάσει Βουλγαρική Γλώσσα, Φιλολογία και Πολιτισμό και είναι κάτοχος των μεταπτυχιακών τίτλων «Σπουδές στον Παρευξείνιο Χώρο» και «Δημιουργική Γραφή». Εργάζεται ως καθηγήτρια βουλγαρικής γλώσσας και συντονίστρια ομάδων γραφής και ανάγνωσης. Ασχολείται με τη μετάφραση βουλγαρικής ποίησης. Είναι υπεύθυνη του τμήματος ποιητικής και μετάφρασης του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης. Ποιήματα και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευθεί στον Τύπο. Η ποιητική συλλογή Νησί που ψάχνει χάρτη είναι το πρώτο της βιβλίο.
Πηγή: Fractal
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.