«Μικρές λέξεις» | Ποίημα

Ποίημα από τη συλλογή «Μικρές λέξεις» (εκδόσεις Ιωλκός, 2024), του Δημήτρη Καραγιάννη, που μόλις κυκλοφόρησε.

 

*

 

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ

Όταν μου έδειξες τα σημάδια του ουρανού
σου είπα· «Παύλο, εγώ δεν τα πιστεύω»,
«μια μέρα» είπες «θα με θυμηθείς και θα ’μαι αλλού»
και από τότε τα λόγια μου νηστεύω.

Βάζω ένα τσίπουρο να γίνει η σπονδή,
όμως, σαν κίνηση μου μοιάζει κάτι λίγο,
έχει απομείνει ένα «αχ!» σε μια χορδή
και τον επόμενο ακόμα ψάχνω στίχο.

Πες μου, ρε Παύλο, στον τόπο που πατάς
αν έχει δαίμονες, θεούς και πώς μας κρίνουν,
είναι περίεργο που δε μου απαντάς,
γιατί εδώ ακόμα, στο όνομά σου νερό πίνουν.

Σημάδι έγινες και εσύ του ουρανού,
σε δείχνω πάντα και ακόμα δε φοβάμαι,
φέρνεις ακόμα μυρωδιά βασιλικού
στο μυαλό κάθε φορά που σε θυμάμαι.

 

«Μικρές λέξεις», Δημήτρης Καραγιάννης, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ.20

 

***

Για το βιβλίο

 

***

Για τον συγγραφέα

Πορεία

Της ημέρας τα όνειρα δεν έχουνε ψυχή,
όταν τα βλέπεις ξυπνητός και τα φοβάσαι.
Άραγε, τη γεύση έχει του χάρου το φιλί,
σαν σε ζυγώνει την ώρα που κοιμάσαι;

Μυρίζει η ανάσα σου κανέλα και καπνό,
καθώς παλεύεις να σταθείς μπροστά στον ήλιο,
φεύγει η ζωή σαν το τρεχούμενο νερό
κι εσύ τον άνεμο διάλεξες να ’χεις φίλο.

Βαρύ το βήμα σου σε τόπο αχανή
και δίχως χάρτες πάλι χάραξες πορεία,
ψάχνεις τον έρωτα σε μάτια ειλικρινή,
μα σε προδίδουν πριν να μάθεις την αλήθεια.

Είναι οι γυναίκες μέσα σου άγκυρες βαριές
που σου σκουριάζουν την καρδιά σαν την αλμύρα
και είν’ οι κουβέντες τους βράχια στις ακτές
που σου αλλάζουν τη ρότα και τη μοίρα.

Του Εωσφόρου, το χέρι έσφιξες γερά
κλείνοντας μ’ αίμα μιας ζωής τη συμφωνία,
γιατί σε χείλη παθιασμένα, φλογερά,
το μυαλό σού συνιστούσε ψυχραιμία.

Σε συναστρία ψάχνεις τώρα για να βρεις
την τύχη που δε σου ’δωσαν τα ζάρια
και πάλι μέσα στους μουσώνες θα χαθείς,
όπως ξέρουν μοναχά τα παλικάρια.

 

«Μικρές λέξεις», Δημήτρης Καραγιάννης, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ.18-19