Η Μαρία Δριμή στο «Εργαστήρι του συγγραφέα» του Fractal | Ρωγμή στον τοίχο
Η Μαρία Δριμή στο Εργαστήρι του συγγραφέα

Οι μεγάλοι συγγραφείς αρχίζουν τις ιστορίες τους κάπως έτσι:

Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν η μια με την άλλη, η κάθε δυστυχισμένη είναι δυστυχισμένη κατά τον δικό της τρόπο.

Η κυρία Νταλογουέι είπε πως θα τα αγοράσει η ίδια τα λουλούδια.

Έχω εμμονή με τις εισαγωγικές προτάσεις των βιβλίων. Κάποτε τις μάζευα σε ένα σημειωματάριο, ένα από τα πολλά που άφησα στη μέση.

Έτσι άρχισα να γράφω και τη «Ρωγμή στον τοίχο», με μια πρόταση: Πρώτα ήταν η ρωγμή. Έγραψα αυτή τη φράση και σταμάτησα. Μου άρεσε ως ιδέα, μια ρωγμή στον τοίχο. Δεν ήξερα όμως τι θα προκαλούσε αυτή η ρωγμή, τι θα υπήρχε από πίσω της. Δεν θυμάμαι καν αν την είχα τοποθετήσει εξαρχής σε μεσοτοιχία.

Μόνο στην αρχή κάθε βιβλίου είναι ο συγγραφέας ένας παντοδύναμος δημιουργός, ένας μικρός θεός. Στην πορεία, αποδυναμώνεται, υποκύπτει στις διαθέσεις και στις ανάγκες των χαρακτήρων που ο ίδιος έχει πλάσει. Αυτό είναι το περίεργο και αξιοθαύμαστο με τη μυθοπλασία: η μαγική αλληλεπίδραση, η ζύμωση του συγγραφέα-δημιουργού με τα δημιουργήματά του.

Αυτό συνέβη και με τη «Ρωγμή». Στην αρχή, μέσα στο μυαλό μου, Ο Μάρκος Σελαβής στεκόταν αμήχανος και κοίταζε τη ρωγμή που είχε ξαφνικά εμφανιστεί στον τοίχο του. Πρώτα είδα τον Μάρκο να κοιτάζει τη ρωγμή και μετά, σιγά σιγά, τον γνώρισα, τον ξεκαθάρισα στο μυαλό μου. Τον έφτιαξα νέο, στο ξεκίνημα μιας ζωής που επέλεξε μάλλον τυχαία, χωρίς πολλή σκέψη. Στην αρχή του βιβλίου ο Μάρκος δείχνει αδύναμος, αναποφάσιστος και μάλλον επιπόλαιος. Έχει στο πλευρό του την Άννα, που είναι πιο ώριμη και κατασταλαγμένη από εκείνον και που τον βοηθάει σε όλα τα παράξενα που αρχίζουν να του συμβαίνουν.

Το ζευγάρι Ευριπίδης και Έλενα, οι παράξενοι γείτονες που καυγαδίζουν στο μπαλκόνι ήρθαν λίγο αργότερα, μετά τον Μάρκο. Τους συνάντησα σε έναν από τους περιπάτους μου. Τους είδα να καυγαδίζουν στο μπαλκόνι, άκουσα τους υπερβολικούς χαρακτηρισμούς που αντάλλαζαν και αποφάσισα στη στιγμή ότι αυτοί θα ήταν από την άλλη μεριά του τοίχου, πίσω από τη ρωγμή. Τους πήρα, δηλαδή από το πραγματικό μπαλκόνι τους και τους έβαλα στο διαμέρισμα της διπλανής πολυκατοικίας, μεσοτοιχία με τον Μάρκο.

Ο εκδότης ήρθε αργότερα, όταν η ιστορία του Μάρκου είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Είναι ένα πρόσωπο τελείως διαφορετικό, ένα αρνητικό του Μάρκου. Ηλικιωμένος και μοναχικός, με διαλυμένες τις βασικές σχέσεις της ζωής του, ζει μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα του σπιτιού του, συντροφευμένος μόνο από τα βιβλία του. Οι ήρωες των βιβλίων είναι οι μόνοι άνθρωποι που του έχουν απομείνει. Ροκανίζει τις μέρες του εγκλωβισμένος σε ένα πέπλο καχυποψίας, το οποίο, στο τέλος του βιβλίου τείνει να γίνει κανονικό μανιοκαταδιωκτικό παραλήρημα.

Τα υλικά της συγγραφής τα αντλώ από την απλή καθημερινότητα. Είναι γεγονότα φαινομενικά ασήμαντα, που καθίστανται κομβικά από τον χρονισμό τους. Κάποιος άγνωστος που συνάντησα στον δρόμο ή στο μετρό, μια συζήτηση που έτυχε να ακούσω, ένα περίεργο αντικείμενο που βρήκα πεταμένο. Αυτό το τυχαίο, το απροειδοποίητο, που για άγνωστο λόγο κάνει την εμφάνισή του μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι ένα από τα πιο αξιοπερίεργα χαρακτηριστικά της ζωής, άλλοτε γοητευτικό, συχνά όμως τρομακτικό. Έτσι τυχαία, αθόρυβα, μπορεί να περάσει από δίπλα μας ο μεγαλύτερος έρωτας, ο σπουδαιότερος δάσκαλος, ο πιο πιστός φίλος ή το πιο καταστροφικό πάθος. Αν δεν διακρίνουμε έγκαιρα τα σημάδια του, θα φύγει και θα χαθεί. Αυτά τα σημάδια ψάχνω γύρω μου σε όλη μου τη ζωή και γι’ αυτά μου αρέσει να γράφω.

Κάποιες φορές, οι συγκυρίες είναι απίστευτες. Το καινούριο βιβλίο που έχω ξεκινήσει να γράφω αρχίζει με κάτι που βρήκα πεταμένο κοντά σε έναν κάδο σκουπιδιών. Ίσως, βέβαια, αυτό να με βρήκε, καθώς περπατούσα κοιτάζοντας αδιάφορα κάτω τον δρόμο. Είναι πάντα κάπου δίπλα μας η έμπνευση για το «μεγάλο βιβλίο» που νομίζουμε ότι θα γράψουμε κάποτε. Το θέμα είναι να την αναγνωρίσουμε έγκαιρα και να την επεξεργαστούμε. Το δικό μου εύρημα έχει ηλικία μισού αιώνα και το ότι ήρθε να με βρει σε μια άσχετη περιοχή και σε μια αρκετά μακρινή εποχή μόνο ως θαύμα μπορώ να το θεωρήσω. Δεν θα φανερώσω περισσότερα. Να υπάρχει και κάτι να περιμένει ο αναγνώστης.

 

Πηγή: Fractal | Φωτογραφία άρθρου: Λίζα Δεβεζόγλου

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.