Η ποιητική συλλογή πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με το χρόνο, με τη νεότητα αλλά και τη φθορά, τη διαχείριση των ψυχικών τραυμάτων, τη στάση του απέναντι στο φόβο και την ατολμία, που εμποδίζουν πολλούς από εμάς στη λήψη αποφάσεων και στη διεκδίκηση όλων εκείνων που έχει πραγματικά η ψυχή μας ανάγκη.
Η συνειδητοποίηση εσφαλμένων επιλογών ή και συμβιβασμών γίνεται η αφορμή προβληματισμού για επανατοποθέτηση αναφορικά με το τι μπορεί ο κάθε άνθρωπος να πράξει διαφορετικά «από εδώ και πέρα» για τη ζωή του.
Η δημιουργός μάς κοινωνεί τον τρόπο που απενεργοποιεί το προσωπικό της Κομβίο αναμονής, οδηγώντας τον εαυτό της στο δρόμο των ονείρων δίνοντας το παράδειγμα.
***
Η Αναστασία Στέρπα γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει κι εργάζεται. Έχει σπουδάσει Coaching στο ΕΚΠΑ. Το Κομβίο αναμονής είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
***
Υπαρξισμός
Τα σαράντα ποιητικά της διαμάντια που απαρτίζουν την ποιητική της συλλογή Κομβίο Αναμονής, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους σύγχρονους καταξιωμένους υπαρξιακούς ποιητές, που σίγουρα έχουν προετοιμάσει το κουμπί της ποιητικής της εκτόξευσης. «Σε κάθε θλίψη, φαντάσου, τα νούφαρα πώς βρίσκουν θριαμβευτικά τρόπο να φανερώνουν ελπίδα», γράφει στο ποίημα της Νούφαρα στη σελίδα 34. Αχ και εκείνα τα Παράθυρα! Τι υπέροχη σύλληψη που είχε η ποιήτρια όταν έγραφε:
«O κόσμος μοιάζει πολύ με τα παράθυρα.
Ανοιχτά παράθυρα πολλά, το ένα δίπλα στ’ άλλο.
Φτιαγμένα όλα τους , βαλμένα σ ένα τοίχο
Πολύ ψηλό, πολύ μακρύ-λευκό τοίχο.
Όσοι δε φτάνουν για να δουν, στον κόσμο δε χωράνε
-δεν έχει σκαλοπάτι.
Όσοι φτάνουν και με το παραπάνω, λυγίζουν για να δουν, αλλά και πάλι στον κόσμο δε χωράνε…
Και τότε ο κόσμος κλείνει τα παραθυρόφυλλα του
να βλέπουν όσοι, μονάχα όσοι, στα μέτρ(ι)α του
άριστα μέσα του χωράνε.»
Πηγή: MaxMag | Χρύσα Νικολάκη
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.