Κομβίο αναμονής | Στέρπα Αναστασία

Η ποιήτρια Αναστασία Στέρπα, γράφει για την ποιητική της συλλογή, «Κομβίο αναμονής» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), στο culturepoint.gr.

***

Κομβία Αναμονής στις ζωές μας

Πρόσφατα εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ιωλκός η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο “Κομβίο Αναμονής”. Αποτελείται από σαράντα ποιήματα που πραγματεύονται τη σχέση του ανθρώπου με τον χρόνο, και μέσα από αυτό το πρίσμα, γίνεται αναφορά στα συναισθήματα που γεννώνται.

Στον τεχνικό τομέα οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι το Κομβίο Αναμονής είναι το κουμπί του ‘’Pause’’. Το κουμπί, δηλαδή, που παγώνει την εικόνα ή τον ήχο και σταματά προσωρινά η προβολή ή η εκπομπή εκείνου που βλέπαμε ή ακούγαμε. Περνάει λοιπόν μια κάποια ώρα, απενεργοποιούμε το ‘’Pause’’ και τότε η προηγούμενη δραστηριότητα συνεχίζει και όλα καλά!

Τι συμβαίνει όμως όταν τα κουμπιά ‘’Pause’’ δεν είναι ενεργοποιημένα σε ηλεκτρονικές συσκευές αλλά μέσα μας;

Όταν έρχεται η ώρα που το συνειδητοποιούμε ότι ο χρόνος έχει τρέξει, η ζωή έχει προχωρήσει και εμείς έχουμε μείνει πίσω αφήνοντας στην άκρη όνειρα και επιθυμίες, είναι μία στιγμή πολύ σκληρή.

Χωρίς καμία διάθεση μοιρολατρίας, πολλές φορές η ζωή, μέσω των αναπάντεχων αλλαγών, έρχεται να διεκδικήσει αντί ημών το χαμένο έδαφος. Με τον τρόπο αυτό οι άνθρωποι οδηγούμαστε στην αλλαγή με κύριο όμως σκοπό να σταθούμε απέναντι στα γεγονότα για να μη μας “καταπιεί” η ζωή μέσω αυτών. Γι’ αυτό συχνά βλέπουμε ότι επαναλαμβανόμενες δυσάρεστες καταστάσεις οδηγούν πολλούς ανθρώπους στην επιτυχία και αργότερα στην ευτυχία, αφού έχουν εν τέλει λειτουργήσει ως αιτίες αλλαγής και προσαρμογής σε νέες συνθήκες .

Σε άλλους πάλι, η αλλαγή είναι αποτέλεσμα εσωτερικής διαδικασίας.

Είναι πολλές οι φορές που έχουμε δει άτομα να δίνουν σε μία “προχωρημένη” -για την κοινωνία- ηλικία πανελλαδικές εξετάσεις, χωρίς την παραμικρή υποστήριξη, να εισάγονται στο Πανεπιστήμιο και να ακολουθούν μία ακαδημαϊκή πορεία που κανείς δε πίστευε. Άλλοι πάλι αποφασίζουν να χάσουν πολύ βάρος, αλλάζοντας θεαματικά την εικόνα τους. Κάποιοι, ακόμη πιο τολμηροί, οι οποίοι παραιτούνται από μία σίγουρη εργασία και κάνοντας στροφή 180 μοιρών, καταλήγουν να ζουν απόλυτα ικανοποιημένοι με ένα πολύ διαφορετικό επάγγελμα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι στα πρώτα τους βήματα οι περισσότεροι φαινόντουσαν στον κοινωνικό τους περίγυρο ως τρελοί, αποτυχημένοι, παράτολμοι, αχάριστοι και πολλά, πολλά άλλα. Τα παραδείγματα αμέτρητα και όλα ανάμεσα μας. Τι ήταν όμως αυτό που επηρέασε τη ζωή των ανθρώπων αυτών, με αποτέλεσμα να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον; Τι ήταν αυτό που απενεργοποίησε το προσωπικό τους Κομβίο Αναμονής, με αποτέλεσμα να πάρουν πίσω τη ζωή τους;

Εκείνες τις ώρες

Εκείνες τις ώρες που στέκεσαι ανάμεσα στα βουητά
της πολυκοσμίας, στα βουητά του όχλου,
εκείνες είναι οι πιο κατάλληλες για ένα βήμα πίσω.
Σε μία άκρη, σ’ έναν τοίχο λευκό ενός σπιτιού ερημωμένου,
ένα στασίδι να βρεις και ν’ ακουμπήσεις.
Να δεις… ν’ ακούσεις…
την καθαρότερη απ’ όλες τις φωνές που σε ζαλίζουν,
εκεί στο χάσιμό σου, κι αυτή να ενδυναμώσεις.

Το ύψος της κατέβασες δίχως να το αξίζει
και πάλι, όμως, για σένα δε σώπασε.
Η μόνη ήταν, αληθινά που φτιάχτηκε, να σε υπηρετεί.

 

Με αφορμή το παραπάνω ποίημα, που κάνει λόγο για τη σημασία της εσωτερικότητας, αλλά και την ανάγκη να ακούσουμε αυτά που η προσωπική μας φωνή/συνείδηση επιτάσσει, ας αναρωτηθούμε τον λόγο που η εσωτερική φωνή σωπαίνει, με αποτέλεσμα να ακούγονται μόνο τα λόγια και οι συμβουλές του πλήθους, όπου “πλήθος” οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, η κοινωνία, αλλά σίγουρα όχι εμείς οι ίδιοι.

Γνωρίζουμε άραγε τι χρειαζόμαστε για να μάθουμε να μας ακούμε, γνωρίζουμε τη σπουδαιότητα της εσωτερικότητας και της σιωπής στη λήψη αποφάσεων;

Η συνειδητοποίηση της σπουδαιότητας των επιθυμιών για την ψυχή και την ύπαρξή μας, είναι εκείνη που θα καθορίσει τη δέσμευσή μας απέναντι τους, εκείνη που θα οδηγήσει τις επιλογές και θα καθορίσει νέες συνήθειες.

Οι νέες αυτές συνήθειες θα καταδείξουν την ένταση των επιθυμιών, μέσω της συνέπειας που θα εφαρμοστεί. Όπως προανέφερα, ορισμένοι άνθρωποι οδηγούνται σε αλλαγές μέσω εξωγενών παραγόντων. Άλλοι πάλι αυτο-οδηγούνται στο δρόμο των με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ωστόσο υπάρχουν πολλές ακόμη περιπτώσεις ανθρώπων, που ενώ έχουν βιώσει συναισθηματικά την αναγκαιότητα της προσωπικής αλλαγής δεν μπορούν, δεν έχουν ίσως σκεφτεί τον τρόπο ώστε να κάνουν την αρχή για μια μεγάλη απόφαση, η οποία θα αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητες και συνήθειες τους.

Ενδεχομένως μερικά από τα εμπόδια τους είναι η έλλειψη οργάνωσης, η ανάγκη να λογοδοτούν σε κάποιον, η αδυναμία αντίληψης των μικρών κατακτήσεων τους, όταν δεν γίνονται αποδέκτες ενθάρρυνσης και η ελλειμματική αυτοπεποίθηση.

[…]

Για το υπόλοιπο άρθρο: Culturepoint.gr

 

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.