«Ίσως δεν κάνω για άνθρωπος μόνο για καλλιτέχνης» | Αλεξία Κουδιγκέλη | Η ιστορία ενός βιβλίου | Culture Book | Αντώνης Δ. Σκιαθάς & Μίνα Π. Πετροπούλου

Η Αλεξία Κουδιγκέλη σκιαγραφεί τη δημιουργία της ποιητικής της συλλογής «Ίσως δεν κάνω για άνθρωπος μόνο για καλλιτέχνης» στο περιοδικό Culture Book, στη στήλη «Η ιστορία ενός βιβλίου» των Αντώνη Δ. Σκιαθά και Μίνας Π. Πετροπούλου.

 

***

 

Η ιστορία του βιβλίου Ίσως δεν κάνω για άνθρωπος μόνο για καλλιτέχνης (Εκδόσεις Ιωλκός, 2025) ξεκινά από μια διαδρομή που συνδυάζει ζωγραφική και ποίηση — δύο μορφές έκφρασης που με συνοδεύουν από πολύ νωρίς. Ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όμως η ποίηση ήρθε αργότερα, στην ενήλικη ζωή μου. Στα 24 μου, το 2020, άρχισα να γράφω, αρχικά στα αγγλικά. Στο βιβλίο έχω κρατήσει ένα από εκείνα τα πρώτα ποιήματα, μαζί με τη μετάφρασή του, ως σταθμό τόσο της καλλιτεχνικής όσο και της συναισθηματικής μου πορείας.

Με τον καιρό, η ζωγραφική μου άρχισε να εμπνέεται ολοένα και περισσότερο από την ελληνική ποίηση. Έτσι γεννήθηκε και η επιθυμία να εκφραστώ μέσα από την ελληνική γλώσσα. Πριν από τρία χρόνια, το 2022, ξεκίνησα να γράφω κι εγώ στα ελληνικά.

Η ποίηση είναι για μένα μια πιο αργή και στοχαστική διαδικασία σε σχέση με τη ζωγραφική. Όταν ζωγραφίζω, ρωτάω τον εαυτό μου τι χρώμα νιώθω σήμερα — είναι μια άμεση απελευθέρωση. Στην ποίηση όμως περιμένω. Δεν γράφω όταν θέλω, αλλά όταν έχω το ποίημα στην άκρη της πένας μου. Όταν νιώθω πως κάτι πολύ συγκεκριμένο ζητά να ειπωθεί.

Η δημιουργία αυτής της συλλογής δεν ήταν έκπληξη για μένα. Έχω μάθει να δουλεύω με θεματικές και να δίνω συνοχή στα έργα κάθε περιόδου — είναι μια ανάγκη έκφρασης που αναπτύσσεται οργανικά, είτε στον καμβά είτε στη σελίδα. Το ίδιο συνέβη κι εδώ: παρατήρησα πως χρησιμοποιούσα μυθολογικά στοιχεία για να περιγράψω πολύ προσωπικά, σύγχρονα συναισθήματα. Ήξερα πως είχε ολοκληρωθεί σαν συλλογή όταν έφτασα σε ένα σημείο ωριμότητας και αισιοδοξίας. Πιστεύω πως μόνο όταν εκφράζεις τη θλίψη σου με τρόπο που χωρά την ελπίδα, μπορεί η γραφή να γίνει λύτρωση.

Ίσως τελικά να μη γράφουμε για να πούμε κάτι στους άλλους, αλλά για να νιώσουμε λιγότερο μόνοι μέσα σε όσα δεν λέγονται. Γι’ αυτό και αυτή η συλλογή, όσο προσωπική κι αν είναι, ελπίζω να φτάσει σε κάποιον σαν πρόσκληση — όχι να καταλάβει, αλλά να νιώσει.

Αλεξία Κουδιγκέλη

 

Πηγή | Copyright: Culture Book | Αντώνης Δ. Σκιαθάς & Μίνα Π. Πετροπούλου