Γεννήθηκε ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς

13/6/1865: Γεννήθηκε ο λογοτέχνης Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς.

 

***

Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς

 

Ποιητής, συγγραφέας, δραματουργός, πολιτική φυσιογνωμία. Ιρλανδικής καταγωγής, ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς γεννήθηκε στο Δουβλίνο αλλά μεγάλωσε στο Λονδίνο. Η οικογένειά του εξακολούθησε να επισκέπτεται την Ιρλανδία. Ο Γέιτς έπαιξε τελικά ένα σπουδαίο ρόλο στα γράμματα της γενέτειράς του, καθώς και στην πολιτική της ζωή. Το 1893 επέστρεψε λοιπόν στο Δουβλίνο και μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Δουβλίνου (ο πατέρας του ήταν ζωγράφος). Ενδιαφέρθηκε για τον Αποκρυφισμό και, μέσω του πατριώτη του Τζον Ο’Λίρι, για την Υπόθεση της Ιρλανδικής ανεξαρτησίας. Καθώς επέστρεψε στο Λονδίνο τέσσερα χρόνια μετά, γνώρισε τον Γουίλιαμ Μόρρις, τον Όσκαρ Γουάιλντ, και ιδιαίτερα τον Έντουιν Ι. Έλλις, με τον οποίο άρχισε μια έκδοση πάνω στον Γουίλιαμ Μπλέηκ, πράγμα το οποίο σαφώς δείχνει την πρώιμη τάση του για έρευνα στον κόσμο του αοράτου.

Πρώιμη ποιητική εργασία

Η πρώιμη ποιητική εργασία του Γέιτς είναι γεμάτη Ιρλανδέζικη μελαγχολία. Υπέροχη μουσικότητα, μνήμη του Ιρλανδικού μύθου και τοπίου· μια παράξενη ατμόσφαιρα μυστηρίου, καθώς και δεισιδαιμονίες βρίσκονται στους πρώτους τόμους. Όμως, αργότερα στη ζωή του, η έμπνευση και δομή της εργασίας του άλλαξε γρήγορα. Ο Γέιτς σφυρηλάτησε τη δική του φιλοσοφία, έφτιαξε την προσωπική του μυθολογία (βασισμένη στην εικόνα του αρχαίου Βυζαντίου, ένα σύμβολο της αθάνατης τέχνης) και έγραψε ένα στιβαρό σύντομο στίχο, αποφεύγοντας την καθαρή ομοιοκαταληξία, ικανό να εκφράσει δυσνόητες ιδέες ή να προφέρει κατανοητές καθημερινές αλήθειες για τη ζωή, τη θρησκεία και την αγάπη. Ο Γέιτς έχει μαγεία στην ποίηση του και ακόμα όταν είναι δύσκολο να τον καταλάβει κανείς, μιλάει στη φαντασία μας, γοητεύοντάς μας τόσο πολύ που κάνει το ποίημα τελείως σαφές. Η ποιότητα της ποίησής του είναι τελείως προσωπική, το περιεχόμενο βαθύ.

Βραβείο Νόμπελ

Σαν δραματουργός θεωρείται ένας από τους πιο μεγάλους ανάμεσα στους Ιρλανδούς θεατρικούς συγγραφείς. Τα έργα του σε ανομοιοκατάληκτο στίχο, ονειρώδη και λυρικά, εξόργισαν το συντηρητικό Ιρλανδέζικο κοινό. Το 1922 έγινε γερουσιαστής της νέας Ελεύθερης Ιρλανδικής Πολιτείας, ενώ το 1923 πήρε το Bραβείο Νόμπελ. Ο Αμερικανός ποιητής Έζρα Πάουντ ήταν στενός φίλος του, η σχέση τους είναι η πιο στενή στη λογοτεχνία και η επιρροή υπήρξε αμοιβαία· ίσως μια ενότητα από το έργο του Γέιτς με απόψεις του που αντανακλούν κάποια ερωτοτροπία με το φασισμό και την Ευγονική να οφείλεται σ’αυτήν τη φιλία και τις ιδέες του Έζρα Πάουντ.

Ο Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς ήταν ένας εκκεντρικός αναγνώστης της Iστορίας και Φιλοσοφίας, ένας θαρραλέος συγγραφέας και πολιτικός (εκφώνησε ένα θαρραλέο λόγο στη Γερουσία υπέρ του διαζυγίου, ένας υπέρμαχος της ελευθερίας και του μέλλοντος της χώρας του). Στην πλούσια παραγωγή του, ποίησης, πεζού λόγου και θεατρικών έργων, αναγνωρίζουμε ένα ερευνητικό μυαλό, που έφθασε σε ορισμένα συμπεράσματα, που δεν μπορούν εύκολα να υιοθετηθούν από την πλειοψηφία των ανθρώπων: «Πιστεύω στην άσκηση και τη φιλοσοφία αυτού που συμφωνήσαμε να ονομάζουμε μαγεία… στο όραμα της αλήθειας στα βάθη τού νου όταν τα μάτια είναι κλειστά… ότι τα σύνορα των αναμνήσεών μας αποτελούν ένα μέρος μιας μεγάλης μνήμης, της μνήμης της ίδιας της φύσης… ότι αυτός ο μεγάλος νους και η μεγάλη μνήμη μπορούν να κληθούν μέσα από σύμβολα».

Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Γ’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 277-278.