Ένωση Επτανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα

29/3/1864: Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, επικυρώνεται η ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα. Εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, την επικύρωση υπογράφει ο νεαρός τότε Χαρίλαος Τρικούπης.

***

Η αγγλική βούληση επισημοποιήθηκε στην τριμερή συνθήκη που υπέγραψαν στο Λονδίνο (1/13 Ιουλίου 1863) η Αγγλία, η Ρωσία και η Γαλλία σχετικά με την άνοδο του Γεωργίου στον ελληνικό θρόνο. Το άρθρο 4 της συνθήκης όριζε ότι τα όρια της ελληνικής επικράτειας θέλουσιν επεκταθή διά της προσενώσεως των Ιονίων Νήσων τω Ελληνικώ Βασιλείω, άμα η προσάρτησις αύτη, προταθείσα υπό της κυβερνήσεως της Αυτής Βρετανικής Μεγαλειότητος, ήθελεν ευρεθή σύμφωνος προς τας ευχάς του Ιονίου Κοινοβουλίου και ήθελε τύχει της συγκαταθέσεως των Αυλών της Αυστρίας, Γαλλίας, Πρωσίας και Ρωσίας. Ένα μήνα αργότερα, οι πρέσβεις των παραπάνω χωρών στο Λονδίνο αναγνώριζαν στο Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, και στη Βρετανία γενικότερα, το δικαίωμα παραίτησης από την «προστασία» των Επτανήσων και δήλωναν ότι θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους για την ένωσή τους με την Ελλάδα, εφόσον το Ιόνιο Κοινοβούλιο αποφάσιζε σχετικά. Το ΙΓ΄ Ιόνιο Κοινοβούλιο (που εκλέχθηκε στις εκλογές της 9ης και 10ης Σεπτεμβρίου), διά του προέδρου του Στέφ. Παδοβά, κήρυξε στις 23 Σεπτεμβρίου την ένωση της Επτανήσου με το Βασίλειο της Ελλάδος. Δύο μέρες αργότερα ο υπουργός Εξωτερικών Καλλιγάς γνωστοποίησε στη Βουλή την επίσημη παραχώρηση της Επτανήσου από τη Βρετανία.

Στις 14 Νοεμβρίου 1863 οι εκπρόσωποι των πέντε Δυνάμεων υπέγραψαν στο Λονδίνο συνθήκη, με την οποία αναγνωριζόταν η ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα αλλά υπό καθεστώς ουδετερότητας και αποστρατιωτικοποίησης. Χάρη σε ενέργειες του επιτετραμμένου της Ελλάδας στο Λονδίνο Χαριλάου Τρικούπη, η αποστρατιωτικοποίηση περιορίστηκε (Πρωτόκολλο 25-1-1864) στην Κέρκυρα και τους Παξούς. Στις 17/29 Μαρτίου με τη Συνθήκη του Λονδίνου επικυρώθηκαν οι όροι της ένωσης. Εκ μέρους της Ελλάδας τη συνθήκη υπέγραψε ο 32χρονος τότε Χαρίλαος Τρικούπης, που ξεκινούσε την πολιτική του σταδιοδρομία με μια μεγάλη εθνική επιτυχία. Στις 21 Μαΐου 1864 ο τελευταίος Βρετανός αρμοστής Χένρι Στορκς παρέδιδε τα νησιά στον απεσταλμένο της ελληνικής κυβερνήσεως Θρ. Ζαΐμη, ενώ στα φρούρια υψωνόταν η γαλανόλευκη.

Ένα μήνα αργότερα ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ άρχιζε περιοδεία στα Ιόνια νησιά, μαζί με τους πρέσβεις των εγγυητριών Δυνάμεων. Τον Ιούλιο οι πρώτοι Επτανήσιοι πληρεξούσιοι, που εξελέγησαν με άμεση και καθολική ψηφοφορία, αναχώρησαν για την Αθήνα, όπου έγιναν δεκτοί σε πανηγυρική συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης και άρχισαν να λαμβάνουν μέρος στις εργασίες της. Η κατάργηση της Ιονίου Ακαδημίας και η υπαγωγή της Εκκλησίας των νησιών στην Εκκλησία της Ελλάδος προκάλεσαν μια πρώτη δυσαρέσκεια, που εκφράστηκε και στις συζητήσεις για το Σύνταγμα. Στην πρόταση του Γ. Τυπάλδου Ιακωβάτου για επαναφορά της Ελλαδικής Εκκλησίας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο απάντησε με μια μνημειώδη αγόρευση ο Χ. Τρικούπης. Αποδεχόταν το σκεπτικό του Ιακωβάτου, αλλά απέρριπτε την πρότασή του, διότι αυτή προϋπέθετε ελευθέραν και όχι δούλην Κωνσταντινούπολιν.

Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 207-208.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.