Ποίημα από τη συλλογή «Έρωτος αθόρυβες κραυγές» (εκδόσεις Ιωλκός, 2024), της Γεωργίας Λαλιώτη, που μόλις κυκλοφόρησε.
*
Πηνελόπη
Θα μείνω για πάντα η Πηνελόπη σου
κι ο Οδυσσέας του εαυτού μου,
θα ψάχνω την Ιθάκη μου
χωρίς να φύγω διόλου απ’ τη δική σου.
Έτσι μαζί θα πορευτούμε
στου κόσμου το ποτέ,
στο πάντοτε του κόσμου.
Κι αν φτάσω στην Ιθάκη μου πριν από σένα,
κλεισμένη στο παλάτι σου θα περιμένω,
παρόλο που κουράστηκαν τα χέρια και τα μάτια μου
να υφαίνω τον ιστό του γυρισμού σου.
Κι αν σε γελάσουν οι Σειρήνες στο ταξίδι
κι αργήσεις κι άλλο να γυρίσεις στην Ιθάκη,
πάλι θα μείνω εδώ να καρτερώ,
πάλι θα είμαι εδώ να σε προσμένω.
«Έρωτος αθόρυβες κραυγές», Γεωργία Λαλιώτη , εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 46
***
Οι Έρωτος αθόρυβες κραυγές είναι κραυγές που δεν κατάφεραν να βγουν από το στόμα, γι’ αυτό και εντυπώθηκαν στο χαρτί εν είδει ποιημάτων. Συνιστούν μια ποιητική συλλογή με βασικό της θέμα τον έρωτα –και δη τον μονομερή– αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν και ποιήματα περισσότερο υπαρξιακά-κοινωνικά.
Η δύναμη του πάθους είναι ισοδύναμη με την ένταση μιας κραυγής. Ο έρωτας, άλλωστε, κοινό βίωμα όλης της ανθρωπότητας, αποτελεί πάντοτε μια κραυγή, είτε απόγνωσης για όσους τον βιώνουν ως απόρριψη είτε ηδονής για όσους τον βιώνουν ως αποδοχή.
Έτσι η δημιουργός κραυγάζει βουβά γράφοντας για τα πάθη της και μας καλεί να κάνουμε το ίδιο διαβάζοντας τα ποιήματα και προβάλλοντας σε αυτά τα δικά μας πάθη.
***
Η Γεωργία Λαλιώτη γεννήθηκε το 1999 στην Πάτρα, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Μικροδιηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά Fractal και Περί ου. Το βιβλίο Έρωτος αθόρυβες κραυγές είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
*
Αν κάποτε
Κι αν κάποτε τ’ αστέρια ξεκολλήσουν
και πέσουν απ’ τον ουρανό πιο χαμηλά,
εσένανε γλυκά θα ακουμπήσουν,
θα υπάρχουν στη δική σου αγκαλιά.
Κι αν η σελήνη που κοιτάζουμε θα σβήσει
κι o ουρανός γεμίσει σκοτεινιά,
από το βλέμμα σου θα πάρει φως ν’ ανθίσει
μία πανσέληνος κάπου στο πουθενά.
Κι αν κάποτε η γη αυτή αλλάξει
και σταματήσει πλέον να γυρνά,
μες στα δικά σου μάτια θα χαράξει
μια καινούρια και πιο όμορφη τροχιά.
Κι αν σταματήσει ο ήλιος να φωτίζει
και έρθει μόνιμα σκοτάδι και νυχτιά,
απ’ την καρδιά σου η αγάπη θ’ αναβλύζει
και θα γεμίζουμε με φως και ζεστασιά.
Κι αν κάποτε ο κόσμος μας χαλάσει,
μέσ’ απ’ το γέλιο σου θα γεννηθεί ξανά,
απ’ την αρχή θα ποιηθεί η πλάση
μ’ ένα χαμόγελο και μία σου ματιά.
«Έρωτος αθόρυβες κραυγές», Γεωργία Λαλιώτη , εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ.36
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.