Ποίημα από τη συλλογή της Έλενας Κτενοπούλου, «Αυτά που έριξα στο μπλε» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), στο @poiem.art (Instagram).
Συνηθίσαμε τόσο στην ασφάλεια της ιδιοκτησίας
που φτάσαμε ν’ απαιτούμε και οι άνθρωποι ακόμα
να μας ανήκουν.
«Αυτά που έριξα στο μπλε», Έλενα Κτενοπούλου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 34.
***
Για τη συγγραφέα
H Έλενα Κτενοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών κι έκανε μεταπτυχιακό στη Δραματοθεραπεία στο Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου. Η ποιητική συλλογή Αυτά που έριξα στο μπλε είναι το πρώτο της βιβλίο.
*
Δες πώς φωτίζει ο ήλιος τον ορίζοντα,
δες πώς ανάβει τον κόσμο.
Έλεγα, κάθε πεφταστέρι έλκεται απ’ αυτόν κι απορροφάται
και μας φωτίζουν του κόσμου οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες
που χάθηκαν στο κενό
μ’ όση απ’ τη λαχτάρα μας κουβαλούσαν.
μα έμαθα να χτίζω κόσμους στη σιωπή,
πόλεις ολόκληρες με κάστρα.
Να ’ρχεσαι εσύ
να μου πετάς σαΐτες με λέξεις και σημεία στίξης
που διαπερνούν τα κάστρα
κι ας είναι τα δικά μου πέτρινα
και τα δικά σου μόνο από χαρτί.
Έπρεπε να το ’ξερα
απ’ το παιχνίδι που παίζαμε μικροί
πως το χαρτί νικάει πάντα την πέτρα.