«Ποιήματα», του Βασίλη Βασιλικού | «Μονόκλ»

Η ποιητική συλλογή του Βασίλη Βασιλικού, «Ποιήματα» (εκδόσεις Ιωλκός, 2020), προτεινόμενη στο βιβλιοπωλείο «Μονόκλ».

 

Η ανθολογία των ποιημάτων του Βασίλη Βασιλικού, σε επιμέλεια-ανθολόγηση Θανάση Θ. Νιάρχου, αποτελείται από δύο ενότητες: «Τα εφηβικά [1948-1951]» και «Ποιήματα της αυτοεξορίας [1967-1973]». Εντός των 184 σελίδων της, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει την αυθεντική ποιητικότητα του λόγου του διακεκριμένου συγγραφέα, Βασίλη Βασιλικού, την κοινωνική, ιστορική χροιά των στίχων του καθώς και την πολιτική προέκτασή τους. Βιώματα, αναμνήσεις, φόβοι, εκρήξεις, κατηγορώ, σχέσεις, ιστορίες, στιγμές καθορίζουν τον ποιητή κατά τη συγγραφή κι οργώνουν τις μνήμες.

***

Κι είναι πια τα ποιήματα
δίχως αποδέκτες,
καθώς πειρατικός σταθμός
που για ν’ αποφύγει
τη σήμανση της ραδιονομίας
χάνει, και τους λίγους που είχε,
ακροατές.

 

***

Για τον συγγραφέα

Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στην Καβάλα. Από το 1953 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει περισσότερους από 120 αυτοτελείς τόμους βιβλίων (πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, ποίηση).

Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας πεζογράφος μετά το Νίκο Καζαντζάκη. Ανάμεσα στα χίλια βιβλία που πρότεινε πρόσφατα στους αναγνώστες της η αγγλική εφημερίδα The Guardian (1.000 novels everyone must read, 21/1/2009) περιλαμβάνονται δύο μόνο ελληνικά: το «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» του Νίκου Καζαντζάκη και το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού.

Το 2017 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας.

Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μία κόρη, την Ευρυδίκη.

 

***

Μην παραβλέπουμε λοιπόν έναν ποιητή επειδή έγραψε πολλή πεζογραφία. Εννοώ πως είναι κάπως ρευστό το τι πραγματικά είναι ποίηση. Στην περίπτωση Βασιλικός, η ποίηση δεν συμπληρώνει το έργο του αλλά το ολοκληρώνει. Του προσφέρει μια ραφινάτη όψη έτοιμη να σου ανοίξει αναγνωστικά ή πολύ περισσότερο αν είσαι μέσα στο κουρμπέτι ως δόκιμος της γραφής, νέους δρόμους – κόσμους. Δηλαδή ας σκεφτούμε ενδεικτικά και τυχαία, ο Αντώνης Σαμαράκης, ο Κώστας Ταχτσής, ο Ε.Χ. Γονατάς, η Νατάσα Κεσμέτη, ο Μήτσος Κασόλας και τόσοι άλλοι, δεν θα ήταν άδικο να έρθει αορασία για το ποιητικό έργο τους; Θα ήταν. Ένα πεζογράφημα μπορεί να έχει πολύ περισσότερη ποίηση από μια ποιητική συλλογή. Και ένας πεζογράφος μπορεί να έχει πολλή καλύτερη ποίηση από κατεξοχήν, καθαρόαιμους ποιητές. Πολλές φορές δεν καθορίζει το μέσο ή ο τρόπος το περιεχόμενο. Το περιεχόμενο στέκεται γερά στα πόδια του, αν έχει γεννηθεί εύρωστο και υγιές και οδηγεί αυτό στον τρόπο σχεδόν τον υπαγορεύει.

Πηγή: Ο Αναγνώστης